Η Υπέρμαχος Στρατηγός στον πόλεμο του 1940

Του Λάμπρου Κ. Σκόντζου στην Romfea.gr

Θεολόγου - Καθηγητού

Στις 28 Οκτωβρίου εορτάζουμε και την επέτειο του ΟΧΙ, την ηχηρή άρνηση ολοκλήρου του Έθνους, δια στόματος του τότε, ευσεβούς και φλογερού πατριώτη, εθνικού Κυβερνήτη Ιωάννου Μεταξά, στους υπερφίαλους φασίστες Ιταλούς, να τους δώσουμε «γη και ύδωρ».

Ο παράφρονας ιταλός δικτάτορας Μουσολίνι ζήτησε να γίνει η ένδοξη πατρίδα μας μια υπόδουλη επαρχία της φασιστικής «νέας ρωμαϊκής αυτοκρατορίας», την οποία είχε οραματιστεί, στα πλαίσια της τότε Νέας Τάξεως Πραγμάτων, του δαιμονικού «Άξονα».

Μόνο που δε λογάριασε την αδούλωτη ελληνική ψυχή. Δεν είχε μελετήσει την μακραίωνη ελληνική ιστορία, για να διαπιστώσει πως  οι Έλληνες, από τα πανάρχαια χρόνια, δεν έδωσαν ποτέ «γη και ύδωρ» σε κανέναν επίβουλο εισβολέα, αλλά πολέμησαν με γενναιότητα και στο τέλος νίκησαν με τη βοήθεια του Θεού και την αρωγή της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία είναι η Υπέρμαχος Στρατηγός του Έθνος μας.

Το Έπος του 1940 είναι ένας από τους πολλούς ιστορικούς σταθμούς της εθνικής μας ιστορίας, το οποίο άλλαξε τη ροή των παγκόσμιων πραγμάτων και εκφράζει τη θέληση ολοκλήρου του Έθνους μας, για ελευθερία και αξιοπρέπεια.

Τα παιδιά της Ελλάδος έστησαν, ως ατσάλινα φράγματα στους υπερφίαλους φασίστες  Ιταλούς εισβολείς και αργότερα στους ναζί Γερμανούς, τον ηρωισμό τους και τα κορμιά τους, φράζοντάς τους κυριολεκτικά το δρόμο για την κατάληψη του κόσμου και την εγκαθίδρυση της τότε «Νέας Τάξεως Πραγμάτων».

Σοβαροί ιστορικοί έχουν αποφανθεί πως οι νικηφόρες μάχες στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου κατά του Μουσολίνι αποτέλεσαν την αρχή του τέλους του «Άξονα».

Έδειξαν στους λαούς πως τα πολεμοχαρή τέρατα της Ρώμης και του Βερολίνου δεν ήταν ανίκητα, όπως πομπωδώς διέδιδαν. Η γενναία αντίσταση κατά της εισβολής των Γερμανών στα βόρεια σύνορά μας, αλλά κυρίως η μάχη της Κρήτης, έκριναν το αποτέλεσμα του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου.

Οι δαιμονικοί σύμμαχοι έχασαν πολύτιμο ανθρώπινο και υλικό δυναμικό και το χειρότερο: καθυστέρησαν και έχασαν την προέλασή τους προς τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής και συντρίφτηκαν από τους Σοβιετικούς.

Υπέρμαχος Στρατηγός σε αυτόν τον δίκαιο αγώνα μας ήταν η Παναγία μας, η Οποία βοηθούσε θαυματουργικά τους στρατιώτες μας στην Πίνδο και εμπόδιζε τα ατσάλινα τανκς να εισέλθουν στις πόλεις να σκοτώσουν και να καταστρέψουν.

Αυτή είναι μια ακράδαντη πίστη, την οποία δεν μπορεί να σβήσει ο χρόνος και παραμένει ως τα σήμερα ένα ζωντανό βίωμα του λαού μας.

Στην ευσεβή αυτοσυνειδησία μας είναι βαθειά εδραιωμένη η βεβαιότητα ότι το Ελληνικός Έθνος μας έχει την αμέριστη αρωγή του Θεού, από το απώτερο παρελθόν, επειδή βιώνει τις αξίες της ειρήνης, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, οι οποίες απορρέουν από την ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία.

Όλοι οι άνθρωποι είναι πλάσματα και εικόνες του Θεού και έχουν το δικαίωμα να ζουν στην πατρίδα τους, με ειρήνη, με ασφάλεια και ελευθερία. Πιστεύουμε πως «Ο Χριστός εστιν η ειρήνη ημών» (Εφεσ.2,14 και για τούτο το Ελληνικό Έθνος, αφότου ενστερνίστηκε την θεία διδασκαλία Του, είναι φιλειρηνικό, μοναδική ίσως περίπτωση στην ιστορία του κόσμου.

Δεν υπάρχει για την Ελλάδα επιθετικός και κατακτητικός πόλεμος, παρά μόνο αναγκαίος απελευθερωτικός και αμυντικός.

Υπ’ αυτή την έννοια ο πόλεμος δεν είναι απλά ανεκτός, αλλά και επιβεβλημένος, για την υπεράσπιση των ανυπεράσπιστων και αδικημένων πολιτών από τους επίβουλους κατακτητές, διψασμένους για εξουσία, δόξα και χρήμα.

Για την αποτροπή των γενοκτονιών, των φόνων, των δηώσεων, των βιασμών και των καταστροφών των κατακτημένων. Γι’ αυτό και ο αμυντικός πόλεμος θεωρείται «ιερός» και ευλογείται από την Εκκλησία μας.

Υψηλός αρωγός και προστάτης του Έθνους μας είναι διαχρονικά και η Υπεραγία Θεοτόκος, η Παναγία Μητέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, του Άρχοντα της Ειρήνης (Ησ.9,6), και της δικαιοσύνης.

Από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, στο Βυζάντιο, στην φραγκοκρατία, στην μαύρη τουρκοκρατία, κατά τον απελευθέρωσή μας από την τουρκική σκλαβιά, στους μετέπειτα απελευθερωτικούς αγώνες και ως τα σήμερα, η Θεοτόκος ήταν και είναι η Υπέρμαχος Στρατηγός του ευσεβούς Γένους μας.

Ιδιαίτερα έδειξε την εύνοιά Της, την αρωγή Της και την καταλυτική Της βοήθεια κατά τον άνανδρο κατακτητικό και ιμπεριαλιστικό πόλεμο της φασιστικής Ιταλίας κατά της ειρηνικής και φτωχής πατρίδος μας.

Είναι πολύ χαρακτηριστικό το γεγονός πως, κατά την δύσκολη εκείνη στιγμή, σύσσωμο το Έθνος μας, παρά τις κάποιες ελάχιστες θλιβερές εξαιρέσεις, έστρεψε το βλέμμα του στο Θεό και την Παναγία για την σωτηρία του.

Οι ηρωικοί στρατιώτες μας, πριν φύγουν για το μέτωπο, τα χιονισμένα βουνά της Πίνδου και της Βορείου Ηπείρου, έπαιρναν μαζί τους, εκτός από την ευχή των ευσεβών γονιών τους, την πίστη στο Θεό και την βεβαιότητα ότι θα τους συντροφεύει στα φονικά πεδία των μαχών η Θεοτόκος. Οι υπέροχες χριστιανές μανάδες τους έδιναν μικρά εικονίσματα της Παναγίας, με την προτροπή να μην τα βγάλουν ποτέ από πάνω τους.

Τους συμβούλευαν επίσης να κάνουν την προσευχή τους και να ελπίζουν ότι, ο Θεός και η Παναγία θα τους προστατέψει και θα τους χαρίσει την πολυπόθητη νίκη.

Ότι, ο Θεός της δικαιοσύνης και ο προστάτης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, θα τιμωρούσε όπως ταίριαζε τους υπερφίαλους φασίστες εισβολείς. Τους έδιναν ακόμα και σταυρουδάκια, να είναι ο Τίμιος Σταυρός η ισχυρή πανοπλία, που θα τους προστατεύει από τα φονικά πυρά των εχθρών.

Θα κάνει τα δικά τους ιερά όπλα, παρ’ όλο φτωχά σε τεχνολογία και ισχύ σε σχέση με αυτών των εισβολέων Ιταλών, πανίσχυρα, όπλα ακριβείας και δυνάμεως, ώστε να τους αναχαιτίσουν και να τους απομακρύνουν από την ιερή γη μας, τη γη των αγίων και των ηρώων.

Τα παλληκάρια μας έφυγαν για το μέτωπο, «με το χαμόγελο στα χείλη», όπως έγραψαν οι χρονικογράφοι της εποχής, σαν να πήγαιναν σε πανηγύρι!

Αυτό το χαμόγελο της αισιοδοξίας και της χαράς προέρχονταν αναμφίβολα από την πίστη τους στο Θεό και την αρωγή της Παναγίας μας, η Οποία είχε ήδη τεθεί ως η πραγματική αρχηγός του στρατεύματός μας.

Η τότε ευσεβής πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της Ελλάδος, εκτός μεμονωμένων θλιβερών εξαιρέσεων, μπροστά στον τιτάνιο αγώνα, που καλούνταν το Έθνος να διεξάγει, ανάθεσε την ελπίδα του στη βοήθεια του Θεού και της Θεοτόκου!

Ο Βασιλεύς Γεώργιος Β΄, στο διάγγελμά του τόνισε: «Με πίστιν εις τον Θεόν και εις τα Πεπρωμένα της φυλής, το Έθνος σύσσωμον και πειθαρχούν ως εις άνθρωπος θα αγωνισθή υπέρ βωμών και εστιών μέχρι της τελικής νίκης».

Και ο εθνικός Κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς, πριν υπογράψει το διάταγμα για την επιστράτευση και την κήρυξη του αμυντικού πολέμου, με δάκρυα στα μάτια, έκαμε το σημείο του Σταυρού, και τότε έβαλε την υπογραφή του!

Σε δηλώσεις του μετά το δραματικό πρώτο Πολεμικό Συμβούλιο, το πρωί της 28ης Οκτωβρίου, τόνισε μεταξύ των άλλων: «… εις το θαύμα πιστεύω, εις την Νίκην.

Και επειδή είμαι βαθύτατα θρήσκος νομίζω η Παναγία θα προστατεύση τα όπλα μας»! Με τη φράση του «η Παναγία θα προστατεύση τα όπλα μας» έθεσε ο ευσεβής και πατριώτης εκείνος πολιτικός επίσημα την Παναγία μας Υπέρμαχο Στρατηγό του ιερού αγώνα.

Της ανέθεσε την στρατηγεία, την προστασία των στρατευμένων παιδιών της Ελλάδος, υπό τις απίστευτα δυσμενείς συνθήκες στα χιονισμένα ηπειρώτικα βουνά. Της ανέθεσε να φέρει τη νίκη στην αδικημένη Ελλάδα. Και την έφερε!

Η Υπέρμαχος Στρατηγός έκαμε το καθήκον Της, ανταποκρίθηκε στην κλήση του ευσεβούς ελληνικού λαού, της ευσεβούς ηγεσίας του, των αγωνιζομένων ελληνόπουλων, των ευσεβών μανάδων τους.

Μετέβη μαζί με το στράτευμα στο μέτωπο, και δεν έφυγε, πριν οι ήρωες μας ρίξουν στη θάλασσα τους θρασείς φασίστες εισβολείς και τους ταπεινώσουν ανεπανόρθωτα!

Η παρουσία Της εκεί δεν έμεινε κρυφή, αλλά φανερώθηκε, πολλές φορές, άλλοτε ως οπτασία και άλλοτε ως πραγματικότητα, να σκορπίζει το φόβο και τον πανικό στους εχθρούς και να εμψυχώνει τους Έλληνες.

Να κάνει τα ιταλικά κανόνια να αστοχούν και τα ελληνικά να βρίσκουν τους στόχους τους!

Οι Έλληνες στρατιώτες έβλεπαν συχνά μια πελώρια γυναικεία φιγούρα να πλανάται πάνω από τα πεδία των μαχών και να γεμίζει με αισιοδοξία και θάρρος τις ψυχές των ελλήνων αξιωματικών και οπλιτών και να τους προστατεύουν από τα φονικά εχθρικά πυρά και να προκαλεί πανικό στους εχθρούς.

Υπάρχουν πάμπολλες προσωπικές μαρτυρίες για την πληθώρα των εμφανίσεων της Παναγίας σε όλα τα μέρη του μετώπου.

Έχουν διασωθεί επιστολές στρατιωτών προς τους οικείους τους, στις οποίες αναφέρονται θαυματουργικές εμφανίσεις Της. Δεν έχουμε δυστυχώς εδώ την ευχέρεια να παραθέσουμε μερικές από αυτές.

Ο μακαριστός Αρχιμ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, ο οποίος πολέμησε στον πόλεμο του 40, αποτύπωσε στα βιβλία του: «Θαύματα που είδαν τα μάτια μου» και «Θαύμα των Ελλήνων του Σαράντα», την θαυματουργική επέμβαση της Θεοτόκου στο Μέτωπο.

Αναφέρει μια σειρά από γεγονότα, σύμφωνα με τα οποία διασώθηκε ο ίδιος και οι συστρατιώτες του από ολοζώντανα θαύματα, με την εμφανή επέμβαση της Παναγίας, βεβαιώνοντας πως, «Ο αγών ήταν Ιερός.

Οι Έλληνες πολεμούσαν υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Εγνώριζαν ότι αν πατούσαν τον τόπο μας οι Φράγκοι, οι παπικοί, θα μας νόθευαν την πίστη και θα μόλυναν την Ορθοδοξία.

Η παρουσία της Παναγίας στο Μέτωπο διαπιστώθηκε σε πολλές περιπτώσεις».

Δεν Την έβλεπαν μόνον οι πολεμιστές, αλλά και οι υπέροχες και γενναίες ηπειρώτισσες γυναίκες, οι θρυλικές «Γυναίκες της Πίνδου», οι οποίες προσέφεραν ανεκτίμητη υπηρεσία στον αγώνα, τροφοδοτώντας το στράτευμα με πολεμοφόδια και τρόφιμα, τα οποία μετέφεραν στην πλάτη τους.

Βαδίζοντας στα χιονισμένα και δύσβατα μονοπάτια των ηπειρώτικων κακοτράχαλων βουνών, με βαριά και επικίνδυνα φορτία στην πλάτη, νηστικές, παγωμένες, άυπνες και αποκαμωμένες από την κούραση, έβλεπαν συχνά μια γυναικεία φιγούρα να προηγείται στην πορεία τους, να τις καθοδηγεί με ασφάλεια στις μονάδες, οι οποίες περίμεναν τα εφόδια!

Μετά την οικτρή ήτα των φασιστών Ιταλών εισήλθε στην χώρα μας  ο σιδερόφρακτος εταίρος του «Άξονα», η ναζιστική Γερμανία, σκλαβώνοντας και σκοτώνοντας το λαό μας, καίγοντας  και καταστρέφοντας την πατρίδα μας.

Η Παναγία μας και πάλι δεν εγκατέλειψε το δοκιμαζόμενο Έθνος μας. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, που η Παναγία διέσωσε θαυματουργικά πολίτες, πολιτείες και χωριά.

Περιοριζόμαστε στο γνωστό θαύμα της Παναγίας στον Ορχομενό της Βοιωτίας, στις 10 Σεπτεμβρίου 1943, η Οποία εμπόδισε τα γερμανικά τανκς να εισέλθουν στο χωριό, να σκοτώσουν τους κατοίκους και να το καταστρέψουν.

Οι Γερμανοί στρατιώτες, υπό τον διοικητή Όφμαν είδαν μια πελώρια γυναίκα να σηκώνει το χέρι της και να  φωνάζει «στοπ», ακινητοποιώντας ανεξήγητα τα πανίσχυρα τανκς!

Παρά τις προσπάθειές τους οι Γερμανοί δεν κατάφεραν να εισέλθουν στο χωριό! Ο Όφμαν αναγνώρισε στο ναό της Σκριπούς την μορφή της Παναγίας, τη γυναίκα που τον εμπόδισε να εισέλθει και να καταστρέψει την κωμόπολη, λέγοντας στους κατοίκους: «Αυτή η γυναίκα σας έσωσε, να την τιμάτε και να τη δοξάζετε»!

Είναι αξιομνημόνευτο το γεγονός πως ο Γερμανός αυτός αξιωματικός, συγκλονίστηκε από το θαύμα και ερχόταν κάθε χρόνο, μέχρι το θάνατό του, στην πανήγυρη της Παναγίας!

Το Έθνος μας είναι ευλογημένο από το Θεό, διότι χρησιμοποιήθηκε από τη θεία χάρη, παντός άλλου έθνους, για την πραγματοποίηση της Θείας Οικονομίας.

Το Ελληνικό Έθνος εννοούσε ο Χριστός όταν έλεγε για τον αποστατημένο Ιουδαϊσμό: «αρθήσεται αφ’ υμών η βασιλεία του Θεού και δοθήσεται έθνει ποιούντι τους καρπούς αυτής» (Ματθ.21,43).

Η ιστορία απέδειξε πως αυτό το έθνος είναι το Ελληνικό, το οποίο ποιεί τους καρπούς  της βασιλείας του Θεού εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, διακονώντας το έργο της σωτηρίας του κόσμου.

Γι’ αυτό και βιώνει τις ευλογίες του Θεού, παρά τις κατά καιρούς αποστασίες μας.

Αυτή η ευλογία υπήρξε εμφανής στα δύσκολα χρόνια του ελληνοϊταλικού πολέμου και στα χρόνια της φρικτής τριπλής κατοχής.

Ο Θεός, ο προστάτης της Ελλάδος, δια της Θεοτόκου, βοήθησε, αυτή τη δύσκολη συγκυρία το δοκιμαζόμενο Γένος μας και εξήλθαμε από αυτή την μεγάλη δοκιμασία, τραυματισμένοι μεν, αλλά νικητές, δείχνοντας, για μια ακόμα φορά στους λαούς, το δρόμο της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, και επίσης αποδεικνύοντας την ταύτιση των ηρώων με τους Έλληνες!

Προγράμματα Ιερών Ακολουθιών κατά μήνα