ΕΟΡΤΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ 2018 Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ
Ἀρ. Πρωτ. 385
Πρός
Τόν Ἱερόν Κλῆρον
Καί τόν εὐσεβῆ λαόν
Τῆς καθ’ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Τῇ ἐνδόξῳ κοιμήσει σου οὐρανοί ἐπαγάλλονται
καί ἀγγέλων γέγηθε τά στρατεύματα,
πᾶσα ἡ γῆ δέ εὐφραίνεται,
ὠδήν τήν ἐξόδιον προσφωνοῦσα τῇ μητρί…
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Κοινό πανηγύρι οὐρανοῦ καί γῆς, κοινό πανηγύρι ἀγγέλων καί
ἀνθρώπων εἶναι ἡ σημερινή μεγάλη ἑορτή, ἡ Κοίμηση τῆς Παναγίας.
Καί ἐνῶ συνήθως ὁ θάνατος ἑνός ἀνθρώπου προκαλεῖ λύπη καί θλίψη,
ἡ Κοίμηση, ὁ Θάνατος τῆς Παναγίας μας σήμερα εἶναι μιά ἔκρηξη χαρᾶς
σέ οὐρανό καί γῆ. Καί τοῦτο γιατί σήμερα ἐπιβεβαιώνεται γιά κάθε
ἄνθρωπο ἡ χαρά γιά τή νίκη μας ἀπέναντι στό θάνατο πού μᾶς
ἐξασφάλισε ὁ Χριστός μέ τήν Ἀνάσταση του. Γιατί ἡ Κοίμηση τῆς
Παναγίας καί ἡ μετάστασή της στόν Οὐρανό ἐπιβεβαιώνει αὐτή τήν
Ἀνάσταση καί φανερώνει ὅτι τόν δρόμο πού ἄνοιξε ὁ Χριστός μπορεῖ
νά τόν διαβεῖ ὁ κάθε ἄνθρωπος!
Ὅταν ὁ Χριστός θέλησε νά καλέσει κοντά Του τήν Παναγία
Μητέρα Του, τῆς φανέρωσε αὐτή τή θέληση Του τρεῖς ἡμέρες νωρίτερα
στέλνοντας τόν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ, τόν ἴδιο Ἄγγελο πού εἶχε
ὑπηρετήσει καί τόν Εὐαγγελισμό της. Ὁ Ἀρχάγγελος κατέβηκε καί τῆς
ἔδωσε ἕνα κλωνάρι φοινικιᾶς καί τῆς ἀνήγγειλε τήν ἔνδοξη μετάστασή
της ἀπό τήν γῆ στόν οὐρανό, ἀπό τήν ζωή τήν πρόσκαιρη στήν ζωή τήν
ἀθάνατη.
Ἀκούγοντας τόν ἀγγελικό αὐτό λόγο ἡ Παναγία χάρηκε καί
ἀνέβηκε μέ σπουδή πάνω στό Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν γιά νά προσευχηθεῖ καίνά εὐχαριστήσει τόν Θεό. Στό δρόμο πού ἀνέβαινε πρός τό Ὄρος τά
δένδρα, σά νά ἦταν ἔμψυχα καί λογικά ἔσκυβαν καί τήν προσκυνοῦσαν.
Εἶναι γνωστό ὅτι στό Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν ἡ Παναγία ἀνέβαινε τακτικά καί
προσευχόταν ὥρες πολλές. Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ὁ Κρήτης ἀναφέρει ὅτι ἀπό
τίς πολλές καί συνεχεῖς γονυκλισίες οἱ πλάκες τοῦ ἐδάφους
βαθούλωσαν. Ἀφοῦ ἔμεινε ἐκεῖ ἡ Παναγία πολλή ὥρα καί
προσευχήθηκε, γύρισε στό σπίτι της, ὅπου μπαίνοντας αἰσθάνθηκε νά
τό κουνοῦσε κάποιος σεισμός. Ἄναψε φῶτα πολλά καί κάλεσε τίς
συγγένισσες καί τίς γειτόνισσες της. Καθαρίζει καί εὐπρεπίζει τά πάντα,
μέχρι καί τό νεκροκρέββατο της, καί ἔτσι φανερώνει σέ ὅλες τά λόγια
τοῦ Θεοῦ πού τῆς μετέφερε ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ καί τούς δείχνει καί
τό κλωνάρι τῆς φοινικιᾶς. Οἱ καλεσμένες γυναῖκες ἄρχισαν νά θρηνοῦν
καί νά χύνουν δάκρυα. Ἡ Παναγία τίς παρηγοροῦσε πώς ἀπό τόν
οὐρανό θά τίς φυλάγει καί ὅταν τῆς τό ζητοῦν θά τίς παρηγορεῖ στόν
κάθε πόνο τους.
Ἐκείνη τήν ὥρα μιά βροντή ἀκούστηκε καί σύννεφα πολλά
σκέπασαν τό σπίτι τῆς Παναγίας. Κι’ἕνας-ἕνας ἄρχισαν νά κατεβαίνουν
οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι πού ἔφθασαν ἐδῶ ἀπό τά πέρατα τῆς οἰκουμένης.
Πόσο ὄμορφα περιγράφει αὐτό τό γεγονός ὁ γνωστός ὕμνος τῆς
Ἐκκλησίας μας¨
«Ἀπόστολοι ἐκ περάτων συναθροισθέντες ἐνθάδε Γεσθημανῆ
τῷ χωρίῳ κηδεύσατε μου τό Σῶμα καί Σύ Υἱέ καί Θεέ μου παράλαβε
μου τό Πνεῦμα»
Ἡ Παναγία τούς ἀποχαιρετᾶ ὅλους, προσεύχεται μέ θερμές
ἱκεσίες στόν Υἱό καί Θεό Της, γιά τήν εἰρήνη τοῦ κόσμου, γιά τήν
ἐνδυνάμωση τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί ἀνακλίνεται στό νεκροκρέββατο
τό ὁποῖον ἡ ἴδια ἔχει ἑτοιμάσει. Εὐλογεῖ τούς Ἀποστόλους καί
παραδίδει τήν παναγία ψυχή της στά χέρια τοῦ Υἱοῦ Της πού ἦλθε νά
τήν παραλάβει-ὅπως δείχνει τό θαῦμα ἡ βυζαντινή Ἁγιογραφία, πού
δείχνει τόν Χριστό νά ἀνεβάζει σάν νήπιο στόν οὐρανό τήν ψυχή τῆς
Παναγίας.
Τότε οἱ Ἀπόστολοι ἀφοῦ τῆς ἔψαλλαν τά ἐπιτάφια ἐγκώμια,
σήκωσαν τό νεκροκρέββατο καί μέ λαμπάδες καί ὕμνους ἐξοδίους
κίνησαν νά ἐνταφιάσουν τό Θεοδόχο Σῶμα τῆς Θεομήτορος στήν
Γεθσημανῆ. Τήν ἀκολουθία συνώδευαν ἀπό ψηλά οἱ μελωδικές φωνές
τῶν Ἀγγέλων. Μόνον οἱ φθονεροί Ἑβραῖοι δέν βαστοῦσαν νά ἀκοῦνε
καί νά βλέπουν τόσα θαύματα καί σκέφθηκαν νά γκρεμίσουν καί νά
μολύνουν τό νεκροκρέββατο τῆς Παναγίας. Δέν πρόφθασαν ὅμως νά
προχωρήσουν u963 στήν σατανική τους ἐνέργεια καί τυφλώθηκαν ὅλοι. Ἕνας
μάλιστα πού πλησίασε τό πάναγνο Σῶμα τῆς Παναγίας, ὁ Ἰεφονίας,
ἄφησε ἐκεῖ κομμένα στή στιγμή τά χέρια του. Μόνον ἀργότερα , σάν
μετενόησαν εἰλικρινά καί πίστεψαν, εἶδαν τό φῶς οἱ τυφλοί καί
ἀποκαταστάθηκαν τά κομμένα χέρια τοῦ Ἰεφονία. Σάν ἔφθασαν στήν
Γεθσημανῆ οἱ Ἀπόστολοι ἐνεταφίασαν μέ πολλές τιμές τό πάνσεπτο
σκῆνος τῆς Θεοτόκου καί ἔμειναν ἐκεῖ ἐπί τρεῖς ἡμέρες ἀκούγοντας
μέρα καί νύκτα τούς ὕμνους πού ἔψελναν ἀσταμάτητα οἱ Ἄγγελοι.
Ἀπό τήν κηδεία τῆς Παναγίας ἔλειπε κατά θεία οἰκονομία ὁ
Ἀπόστολος Θωμᾶς πού ἦλθε τήν τρίτη ἡμέρα πολύ λυπημένος ἐπειδή
δέν ἀξιώθηκε νά ἰδεῖ καί ἐκεῖνος, ἐκεῖνα πού εἶδαν καί ἔζησαν οἱ ἄλλοι
Ἀπόστολοι. Τότε ἄνοιξαν τόν τάφο γιά νά προσκυνήσει τό Ἅγιο Σῶμα
τῆς Θεοτόκου καί ὁ καθυστερημένος Ἀπόστολος. Ἀλλά μέ θαυμασμό
καί ἀπορία ἀντίκρυσαν ὅλοι τόν τάφο ἀδειανό. Δέν ὑπῆρχαν παρά μόνο
τά ἐντάφια σπάργανα ὅπως καί στόν Χριστό. Γονάτισαν τότε ὅλοι οἱ
Ἀπόστολοι καί οἱ παρευρισκόμενοι καί προσκύνησαν τόν ἄδειο τάφο
τῆς Παναγίας ἡ ὁποία «μετέστη πρός τήν ζωήν, Μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς
Ζωῆς».
Ὅλα αὐτά τά θαυμαστά γεγονότα ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας
σήμερα καί εἶναι σημαντικό νά κατανοήσουμε τή σημασία τους γιά μᾶς.
Κοίμηση σημαίνει θάνατος.Ὅπως ἤδη εἴπαμε, ὁ θάνατος εἶναι γεγονός
πού προκαλεῖ πένθος καί λύπη καί ἀγωνία στις ψυχές τῶν ἀνθρώπων.
Σήμερα ὅμως δέν πενθοῦμε γιά τό θάνατο τῆς Παναγιᾶς. Οὔτε ἐκείνη
πένθησε, ὅπως εἴδαμε, ὅταν ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ τῆς ἀνεκοίνωσε τήν
ἔξοδο της ἀπό τήν σκηνή τοῦ κόσμου αὐτοῦ. Ὁ Θάνατος τῆς Παναγίας
εἶναι ἀφορμή χαρᾶς καί πανηγύρεως οὐρανοῦ καί γῆς.
Τῆ ἐνδόξῳ κοιμήσει σου οὐρανοί ἐπαγάλλονται καί ἀγγέλων
γέγηθε τά στρατεύματα, πᾶσα ἡ γῆ δέ εὐφραίνεται…» ψάλλει ὁ ἱερός
ὑμνωδός.
Μέ τήν ἔνδοξη Κοίμησή σου, δηλαδή, ἀγάλλονται οἱ οὐρανοί,
χαίρονται οἱ στρατιές τῶν ἀγγέλων, εὐφραίνονται ὅλοι οἱ ἄνθρωποι στή
γῆ. Χαιρόμεθα πρῶτα γιά τήν Παναγία μας. Γιά τήν εἴσοδο της στή
Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Χαιρόμεθα ὅμως καί γιά μᾶς γιατί ἡ κοίμηση
φωτίζει τό μυστήριο τοῦ δικοῦ μας θανάτου καί μᾶς βεβαιώνει γιά τήν
δική μας πορεία μετά τό θάνατο μας. Ὅπως στήν Παναγία μας οἱ Ἅγιοι
Ἀπόστολοι ἐκήδευσαν τό σῶμα Της καί ὁ Χριστός παρέλαβε τήν Ἁγία
ψυχή της, ἔτσι θά γίνει καί σέ μᾶς. Οἱ ἄνθρωποι θά κηδεύσουν τό σῶμα
μας, ἀλλά ὁ Χριστός θά παραλάβει τήν ψυχή μας. Καί ὅπως τό σῶμα τῆς
Παναγίας ἀφθαρτισμένο εἰσῆλθε στόν Παράδεισο ἔτσι καί τά δικά μας
σώματα θά ἀφθαρτιστοῦν, θά ἑνωθοῦν μέ τίς ψυχές μας καί θά
παραστοῦν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.
Τό δεύτερο σημαντικό εἶναι ὁ τρόπος πού τιμοῦμε τήν Παναγία
μας. Οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας μᾶς λένε ὅτι ἡ τιμή πρός τήν
Παναγία μας τήν ἡμέρα τῆς μνήμης της πρέπει νά γίνει μέ τήν
ἀπαραίτητη καθαρότητα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, ἀλλά καί μέ
ἐλεημοσύνη ἐκείνων πού εἶναι πτωχότεροι ἀπό ἐμᾶς. Ἄς θυμηθοῦμε
λίγο τά λόγια μέ τά ὁποῖα τήν προσφωνοῦμε στις προσευχές μας:
«Ἄσπιλε, ἀμόλυντε, ἄφθορε, ἄχραντε, Ἁγνή Παρθένε θεόνυμφε
Δέσποινα…». Ἀνάλογη λοιπόν πρέπει νά εἶναι ἡ διάθεση μας στόν
τρόπο μέ τόν ὁποῖο τήν ἑορτάζουμε. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἄς
γίνει ὁδηγός καί χειραγωγός. Μᾶς καλεῖ λοιπόν νά κατασκευάσωμεν τήν
ἐνθύμησιν καί τήν καρδίαν μας ταμεῖον καί κατοικίαν τῶν ἀρετῶν τῆς
Θεοτόκου. «Παρθένος εἶναι ἡ Θεοτόκος καί φιλοπάρθενος καί ἁγνή
καί φίλαγνος; Ἔτσι καί ἡμεῖς ἄν ἔχωμεν ὄχι μόνον καθαρόν σῶμα ἀπό
κάθε σαρκικήν ἁμαρτίαν, ἀλλά καί τήν ἐνθύμησιν μας καθαράν ἀπό
αἰσχρούς καί ρυπαρούς λογισμούς, θἐλομεν ἀποκτήσει τήν χάριν τῆς
ὑπεράγνου Παρθένου. Φεύγει αὐτή κάθε αἰσχρόν πάθος; Τούς
ρυπαρούς λογισμούς ἀποστρέφεται; Σιχαίνεται τήν γαστριμαργίαν;
Πολεμεῖ τήν πορνείαν; Μισεῖ τοῦ θυμοῦ τά κινήματα; Δέν δέχεται τόν
φθόνον καί τάς φιλονικίας; Διά τοῦτο καί ἡμεῖς πρέπει νά μισῶμεν
ὅλα τά ἀνωτέρω πάθη ἄν θέλωμεν νά εἴμεθα μιμηταί τῆς Παρθένου.
Καί πάλιν. Χαίρεται ἡ Παρθένος εἰς τήν νηστείαν καί τήν ἐγκράτειαν,
εὐφραίνεται εἰς τήν παρθενίαν καί τήν σωφροσύνην, ἀγαπᾶ τήν
εἰρήνην καί τήν πραότητα, ἐναγκαλίζεται τήν ἀγάπην καί τήν
ταπείνωσιν, διά τοῦτο καί ἡμεῖς ὀφείλομεν νά ἀγαπῶμεν τάς ἀρετάς
αὐτάς ἐάν θέλωμεν νά εἴμεθα ἀκόλουθοι καί μιμηταί τῆς Παρθένου».
Ἡ ἑορτή τῆς Παναγίας μας, ἀγαπητοί ἀδελφοί, δέν εἶναι ἑορτή τῆς
κοιλίας μας, ἀλλά ἑορτή τῆς καρδίας μας. Ἔτσι ἄς τήν ἑορτάσουμε καί
ἔτσι ἄς στολίσουμε τίς ψυχές μας ὥστε ἡ Παναγία μας βλέπουσα ἐμᾶς
στολισμένους μέ τέτοιες ἀρετές νά ἐπιθυμήσει τό κάλλος τῶν ψυχῶν
μας καί νά ἔλθει νοερῶς στις καρδιές μας μας καί νά τίς γεμίσει μέ κάθε
χάρη Της καί μέ κάθε Εὐλογία Της.
Εὐχόμενος ἐν Ἀγάπη
ὁ Μητροπολίτης
