ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ-ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 2016

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ

Ἀριθμ. Πρωτ. 145

ΚΥΡΙΑΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 2016

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Πρός

τόν Ἱερό Κλῆρο

καί τόν εὐσεβῆ λαό

τῆς Μητροπόλεως μας

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Διανύσαμε ἤδη τήν πρώτη ἑβδομάδα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί ἐφθάσαμε εἰς τήν πρώτην Κυριακή τῶν Νηστειῶν κατά τήν ὁποία ἑορτάζουμε τήν στερέωση καί τήν νίκη τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως ἀπέναντι στήν πλάνη καί τήν παραχάραξη τῆς ἀληθείας, ἐπιβεβαιοῦντες τήν ἑορτή μέ τήν λιτάνευση τῶν Ἱερῶν εἰκόνων καί διακηρύττοντες ὅτι ὅπως φωτιζόμενοι ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα διέβλεψαν εἶδαν καί φανέρωσαν σέ μᾶς οἱ προφῆτες, ὅπως δίδαξαν οἱ Ἀπόστολοι, ὅπως παρέλαβε τήν πίστη ἡ Ἐκκλησία, ὅπως οἱ διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας, οἱ Ἅγιοι Πατέρες καθώρισαν καί διετύπωσαν τά δόγματα τῆς Πίστεως, ὅπως συμφώνησε διά τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ὁλόκληρη ἡ Οἰκουμένη, ὅπως ἡ χάρη καί τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ ἔλαμψε

καί φώτισε τόν κόσμο, ὅπως ἀπεδείχθη ἡ ἀλήθεια, ὅπως τό ψεῦδος ταπεινώθηκε καί ἐξοστρακίστηκε ἀπό τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ὁ Χριστός ἐβράβευσε καί ἐπιβεβαίωσε τήν ἀλήθεια γιά τόν Θεό, τόν ἄνθρωπο καί τόν κόσμο καί ἐμεῖς μέ τό ἴδιο τρόπο πιστεύουμε, τήν ἴδια ἀλήθεια κηρύσσουμε, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ. Ὅτι ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά κάνει τόν ἄνθρωπο Θεό. Καί αὐτούς τούς θεωμένους ἀνθρώπους, τούς Ἁγίους μας δηλαδή, τούς τιμᾶμε μέ τόν λόγο, μέ τήν συγγραφή μέ τούς ὕμνους, ἀφιερώνοντάς τους Ναούς, ἱστοροῦντες εἰκόνες μέ τήν Ἁγίαν Μορφήν τους. Καί τόν μέν Τριαδικόν Θεόν τόν προσκυνοῦμεν καί τόν σεβόμεθα ὡς τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν καί Κύριον τοῦ παντός, τούς δέ Ἁγίους ὡς θεράποντες τοῦ Θεοῦ τιμᾶμε καί τήν σχετική προσκύνησιν ἀποδίδομε μέ τήν βεβαιότητα ὅτι τιμᾶμε καί προσκυνοῦμε τόν Θεώσαντα αὐτούς Ἅγιον Τριαδικόν Θεόν.

Αὐτή λοιπόν εἶναι ἡ Πίστη μας, ἡ Πίστη τῶν Ὀρθοδόξων, αὐτή ἡ Πίστη πού στήριξε τήν Οἰκουμένη. Αὐτή εἶναι ἡ Πίστη τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, εἰς τήν ὁποίαν χάριτι Θεοῦ ἀνήκουμε. Γιά τήν δύναμη αὐτῆς τῆς πίστεως μᾶς μίλησε τό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ξεκινῶντας ἀπό τήν πίστη πού ἔδειξε ὁ Μωϋσῆς στόν Θεό.

«Πίστει γενόμενος μέγας ὁ Μωϋσῆς ἠρνήσατο λέγεσθαι υἱός θυγατρός Φαραώ, μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ, ἤ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν, μείζονα πλοῦτον ἠγησάμενος τῶν ἐν Αἰγύπτω θησαυρῶν, τόν ὀνειδισμόν τοῦ Χριστοῦ».

Εἶναι ἐντυπωσιακό τό κομμάτι αὐτό. Εἶναι γνωστή ἡ ἱστορία τοῦ Μωϋσῆ. Πῶς τόν ἀνακάλυψε σέ ἕνα καλάθι μέσα στό ποτάμι ἡ κόρη τοῦ Φαραώ, τόν υἱοθέτησε, ζοῦσε στό παλάτι καί ὅταν θά πέθαινε ὁ Φαραώ θά γινόταν ἐκεῖνος ἄρχοντας στήν θέση του. Ὅμως ὁ Μωϋσῆς δέχεται τήν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ νά γίνει ἡγέτης τοῦ σκλαβωμένου λαοῦ Του καί νά τόν ὁδηγήσει στήν γῆ τῆς ἐπαγγελίας. Καί τότε διά μιᾶς ὁ Μωϋσῆς ἀρνεῖται νά ὀνομάζεται γιός τῆς κόρης τοῦ Φαραώ ὅσες συνέπειες κι’ ἄν ἔχει αὐτό. Μέ ἄλλα λόγια ἀπορρίπτει, τούς θησαυρούς τῆς Αἰγύπτου, τήν χλιδή στήν ὁποῖα ζεῖ, τά δικαιώματα πού τοῦ δίνει ἡ θέση του καί προτιμᾶ νά τά χάσει ὅλα καί ἀπό ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, νά ὁδηγήσει τόν σκλάβο λαό στήν ἐλευθερία, προτιμώντας ἀπό ὅλους τούς θησαυρούς τῆς Αἰγύπτου τόν ὀνειδισμό τοῦ Χριστοῦ, τό νά ὀνειδίζεται

καί νά κινδυνεύει ἀπό ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Αὐτό σημαίνει Πίστη! σημαίνει ἐμπιστοσύνη στό Θεό, ὑπακοή στό θέλημά Του. Καί μετά τόν Μωϋσῆ ἕνα πλῆθος ἀνθρώπων ἐμπιστεύεται τόν Χριστό καί «διά πίστεως», μέ τήν δύναμη πού ἐμπνέει ἡ ἐμπιστοσύνη στό Θεό, ἐνίκησαν τίς βασιλεῖες, ἐργάσθηκαν τήν δικαιοσύνη, εἶδαν νά πραγματοποιοῦνται οἱ ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ, ἔφραξαν τά στόματα τῶν λεόντων, ἔσβησαν τήν δύναμη τῆς φωτιᾶς ἔγιναν δυνατοί καί θεραπεύθηκαν ἀπό ἀρρώστιες, ἔγιναν δυνατοί στούς πολέμους, ἔδιωξαν τίς παρατάξεις τῶν ἐχθρῶν, ἔλαβαν γυναῖκες καί πάλι τούς ἄνδρες τους μετά τήν ἀνάστασή τους, ἀλλοι πάλι ἐτυμπανίσθησαν καί δέν δέχθηκαν τίς ὑποσχέσεις τῶν ἐχθρῶν, ἄλλοι δοκιμάσθηκαν ἀπό ἐμπαιγμούς καί μάστιγες καί ἀπό δεσμά καί φυλακές, πετροβολήθηκαν, πριονίσθηκαν, λιθοβολήθηκαν, πέθαναν μέ μαχαίρι, ἄλλοι τριγύριζαν μέ δέρματα προβάτων καί κατσικιῶν, ὑστερημένοι, κακοπαθοῦντες, θλιμένοι, γυρίζοντες στίς ἐρημιές, στά βουνά, στά σπήλαια καί στίς τρύπες τῆς γῆς. Καί ὅλα αὐτά διά πίστεως, μέ τήν ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη τους στό Χριστό. Μιά ἐποποιῒα εἶναι ἡ δύναμη τῆς πίστης ὅλων αὐτῶν πού δέν κλονίστηκαν ἀπό τίποτα καί ἔμειναν πιστοί μέχρι τόν θάνατο.

Εἶναι εὐλογία ὅτι αὐτή ἡ Πίστη τους, εἶναι καί ἡ δική μας Πίστη. Ὁ Χριστός εἶναι χθές καί σήμερα ὁ Ἴδιος καί θά παραμείνει στούς αἰῶνες. Τό προνόμιο νά εἶναι κανείς χριστιανός εἶναι μεγάλο. Τό νά αἰσθανθεῖ τή Θεότητα τοῦ Χριστοῦ καἰ νά βρεῖ μέσα του τήν δύναμη νά Τόν ἀκολουθήσει εἶναι κλήση τοῦ Πατρός τῶν Φώτων.

Σήμερα ὁ κόσμος ζεῖ σέ μιά διαρκῆ τραγωδία. Ὁ κόσμος ἀπέτυχε. Ὁ πολιτισμός ἔσβησε. Ἡ βαρβαρότητα κατέκτησε τόν κόσμο. Τό ζοῦμε καθημερινά. Τό ζοῦμε στίς δύσκολες ὧρες πού περνᾶ ἡ πατρίδα μας. Τό ζοῦμε στίς στρατιές τῶν προσφύγων πού κατακλύζουν τόν τόπο μας, διωγμένοι ἀπό τίς πατρίδες τους γιά τά συμφέροντα τῶν οἰκονομικά ἰσχυρῶν. Τό ζοῦμε βιώνοντας τήν βαρβαρότητα καί τήν ἀπονιά τῶν βάρβαρων καί ἀπολίτιστων Εὐρωπαίων. Τό ζοῦμε στά πρόσωπα τῶν ἀνθρώπων καί τῶν παιδιῶν πού πνίγονται γιατί δέν τούς ἁπλώνουμε τό χέρι γιά νά τά σώσουμε. Τό ζοῦμε στήν ἀλαζονεία τῆς ἐξουσίας, στήν θεσμοθέτηση τῆς ἀνομίας, στήν ἀνατροπή τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας, στόν διωγμό τῆς πίστεως καί τῆς Ἐκκλησίας.

Τί μᾶς μένει νά κάνουμε; Τήν ἀπάντηση μᾶς τήν δίνει ἡ συνέχεια τοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνὠσματος. Βλέποντας, μᾶς λέγει, τό θαῦμα τῆς πίστεως, βλέποντας τό πλῆθος τῶν Ἁγίων πού σάν νέφος μᾶς σκεπάζει νά

ἀπωθήσουμε τόν ὄγκο τῆς ἁμαρτίας πού γεννᾶ ἡ ἀλαζονεία καί ὁ ἐγωἱσμός μας, τόν ὄγκο μιᾶς ἀποτυχημένης ζωῆς καί νά ἀναλάβουμε τό δρόμο τῆς μετάνοιας ἔχοντας τό βλέμμα στραμμένο στόν τῆς Πίστεως Ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν. Αὐτός εἶναι ὁ δρόμος μας καί πηγή τῆς δύναμης μας ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη μας.

Εἴμαστε ἀπό ὅλους ἀπογοητευμένοι. Ξεχάσαμε τόν θεϊκό λόγο «Μήν ἐμπιστεύσθε τούς ἄρχοντες καί τούς γιούς τῶν ἀνθρώπων, σ’αὐτούς δέν ὑπάρχει ἡ σωτηρία». Καί ἐμεῖς σήμερα μέ τή δύναμη τῆς ζωντανῆς ἐμπιστοσύνης μας στό Χριστό, μέ τήν ἔμπνευση καί τήν δύναμη αὐτῆς τῆς Πίστης θά πορευθοῦμε στήν Ἀνάστασή μας ξαναστήνοντας τήν ζωντανή εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, στό θρόνο τῆς θείας υἱοθεσίας ἀπό τά σκπουπίδια πού τόν πέταξαν οἱ σημερινοί εἰκονοκλάστες.

Εὐχέτης ὑπέρ πάντων πρός Κύριον

Ὁ Ἐπίσκοπος Σας