ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΠΙ ΤΩ ΑΓΙῼ ΠΑΣΧΑ

 

ΠΑΣΧΑ 2017

 

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

ΕΠΙ ΤΩ ΑΓΙῼ ΠΑΣΧΑ

 

«Δεῦτε λάβετε φῶς

ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου Φωτός

καί δοξάσατε Χριστόν

τόν Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν».

 

Πατέρες καί ἀδελφοί μου,

Αὐτή τήν πρόσκληση μᾶς ἀπευθύνει ἡ Ἐκκλησία μας τό βράδυ τοῦτο  τῆς Ἀναστάσεως. Ἐλᾶτε νά πάρετε Φῶς ἀπὀ τό ἀνέσπερο καί ἄδυτο φῶς πού ἀνέτειλε ἀπό τόν Τάφο καί δοξᾶστε τόν Χριστό πού ἀναστήθηκε ἐκ τῶν νεκρῶν. Ἡ Ἀνάσταση εἶναι ἡ νέα Ἀνατολή, ἡ Ἀνατολή πού δέν τήν περιμένει Δύση γιατί ὁ Χριστός εἶναι τό Φῶς τό ἀληθινό πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπο πού ἔρχεται στόν κόσμο.

Οἱ ἄνθρωποι κατεδίκασαν τό Θεό σέ θάνατο. Τώρα ὁ Θεός μέ τήν Ἀνάσταση Του καταδικάζει τόν ἄνθρωπο νά εἶναι ἀθάνατος. Γιά τά ραπίσματα πού Τοῦ προσφέραμε μᾶς ἀνταποδίδει τούς ἐναγκαλισμούς, γιά τίς ὕβρεις τήν εὐλογία, γιά τόν θάνατο τήν ἀθανασία. Ποτέ οἱ ἄνθρωποι δέν ἔδειξαν τόσο μῖσος ἀπέναντι στό Θεό, ὅσο ὅταν Τόν σταύρωσαν, καί ποτέ ὁ Θεός δέν ἔδειξε τόσο μεγάλη ἀγάπη γιά τόν ἄνθρωπο, ὅσο ὅταν ἀναστήθηκε. Οἱ ἄνθρωποι ἤθελαν νά καταστήσουν τό Θεό θνητό, ἀλλά ὁ Θεός μέ τήν Ἀνάστασή Του κατέστησε τούς ἀνθρώπους ἀθάνατους. Ἀνέστη ὁ σταυρωθείς Θεός καί συνέτριψε τόν θάνατο. Θάνατος δέν ὑπάρχει πλέον ἀλλά ζωή καί περίσσευμα ζωῆς. Ἡ Ἐκκλησία, τό Σῶμα τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ εἶναι πλέον ἡ χώρα τῶν ζώντων στήν ὁποία ὁ θάνατος οὐκέτι κυριεύει. Γι’αὐτό στήν Ἐκκλησία πάντα γιορτάζουμε καί αὐτό πού διαρκῶς γιορτάζουμε εἶναι ἡ νίκη τοῦ ἀνθρώπου ἀπέναντι στό θάνατο. Γι’αὐτό τίς γιορτές τῆς Παναγίας καί τῶν Ἁγίων τίς γιορτάζουμε τήν ἡμέρα τοῦ θανάτου τους, γιατί αὐτή τήν ἡμέρα ἐπατήθη- νικήθηκε ὁ θάνατος τους.

 

Μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ὁ Λαός πού καθόταν στό πνευματικό σκοτάδι εἶδε φῶς μεγάλο καί γι’αὐτούς πού καθόντουσαν στή χώρα καί στή σκιά τοῦ θανάτου ἔλαμψε φῶς λαμπρό.

Τώρα τά πάντα γέμισαν φῶς, ὁ οὐρανός, ἡ γῆ καί τά ὑποκάτω τῆς γῆς. Ἄς γιορτάσει λοιπόν «πᾶσα κτίσις» ὅλη ἡ δημιουργία τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ γιατί αὐτή ἡ Ἀνάσταση εἶναι τό νέο καί ἀληθινό θεμέλιο τοῦ κόσμου.

Τώρα τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ φωτίζει ὅλο τόν κόσμο. Τώρα ὁ Ἅδης στενάζει καί βογγάει καί λέγει:Μέ συνέφερε νά μή δεχθῶ στά σπλάχνα μου τό Γυιό τῆς Μαρίας. Ἄδειασε τούς τάφους ὁ καρφωμένος πάνω στόν Σταυρό. Ἐγώ Τόν δέχθηκα σάν ἕνα ἀπό τούς νεκρούς καί Αὐτός κατάργησε τό κράτος καί τήν ἐξουσία μου.

Μέ τόνο θριαμβικό θά ρωτήσει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος: «Ποῦ εἶναι ἅδη τό κεντρί σου μέ τό ὁποῖο κέντριζες καί θανάτωνες τόν ἄνθρωπο; ποῦ εἶναι Ἅδη ἡ ἐξουσία σου. Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός καί σύ νικήθηκες. Ἀναστήθηκες ὁ Χριστός καί κανείς δέν ἔμεινε στά μνήματα.

 

Ὁ Χριστός ἔγινε καί εἶναι τό δικό μας Πάσχα. Τό δικό μας πέρασμα ἀπό τόν θάνατο στή ζωή. Πέρασε ἀπό τόν θάνατο μας, μᾶς ἕνωσε μαζί Του καί μᾶς«διεβίβασε» μᾶς ὁδήγησε ἀπό τό θάνατο στή ζωή. Πόσο ὄμορφα ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας «Πάσχα, Χριστός ὁ Λυτρωτής».

Ἑορτάζουμε τό Πάσχα σέ μιά περίοδο πού πάλι τό σκοτάδι σκεπάζει τή γῆ καί τίς καρδιές μας. Αὐτοί πού θά ἔπρεπε νά ἀκτινοβολοῦν τό φῶς ἐκπέμπουν σκοτάδι. Ἡ Παιδεία στόν τόπο μας ἔχει πλέον τελειώσει καί εἶναι ἀνίκανη νά φωτίσει καί νά νοηματίσει τίς ψυχές τῶν παιδιῶν μας. Ἡ κοινωνία μας εἶναι ἀκοινώνητη χωρίς φῶς, ἀγάπη καί ἀλήθεια, τά παιδιά μας βουλιάζουν μέσα στήν πλήξη καί τήν ἀνία, ὅταν δέν γίνονται ἀντικείμενα αἰσχρῆς ἐκμετάλλευσης. Οἱ ἡγέτες τοῦ κόσμου παραπαίουν ἀνίκανοι νά ἀντιληφθοῦν τό σήμερα. Χιλιάδες ἄνθρωποι χάνουν τίς δουλειές τους καί βυθίζονται στήν ἀπόγνωση.

Σέ αὐτή τή δύσκολη ὥρα ἀκούγεται καί πάλι τό θεσπέσιο μήνυμα: «Χριστός Ἀνέστη!» καί μᾶς γεμίζει ἐλπίδα καί δύναμη. Μπορεῖ οἱ τύραννοι καί οἱ τυρανίσκοι τῆς ἐποχῆς νά σταυρώνουν τόν ἄνθρωπο, ἀλλά ὁ Χριστός Ἀνέστη!

Καί ἐμεῖς «Ἀνάστασιν Χριστοῦ Θεασάμενοι»προσκυνοῦμε Τόν Ἅγιο, τόν Κύριο, τόν Ἰησοῦ Χριστό, τόν μόνο ἀναμάρτητο. Προσκυνοῦμε τόν Τίμιο Σταυρό Του καί δοξάζουμε τήν Ἁγία Ἀνάσταση Του. Μέσα ἀπό τό Σταυρό Του ἦλθε ἡ χαρά τῆς Ἀναστάσεως σέ ὅλο τόν κόσμο. Ἡ προοπτική τῆς ζωῆς μας ἄλλαξε.

Τώρα μέσα ἀπό τόν Σταυρό καί τήν Ἀνάσταση μάθαμε ὅτι δέν εἶναι ἄξια τά παθήματα αὐτῆς τῆς ζωῆς μπροστά στή δόξα πού περιμένει τόν ἄνθρωπο. Τώρα μπορεῖ νά μᾶς πικραίνουν οἱ δοκιμασίες, οἱ ἀρρώστιες, οἱ ἀποτυχίες, ὁ θάνατος, ἀλλά δέν μᾶς συντρίβουν. Ὁ Σταυρός, ὅπως γιά τό Χριστό, ἔτσι καί γιά μᾶς, δέν θά εἶναι τό τέλος. Τόν πόνο γιά τόν θάνατο κάποιου ἀγαπημένου μας τόν γλυκαίνει ἡ βεβαιότητα τῆς συνάντησης του μέ τόν Ἀναστημένο Χριστό.

 

 

Ὁ πόνος πού προκαλεῖ ἡ ἀρρώστια ἡ δική μας ἤ κάποιου δικοῦ μας καθώς συναντιέται μέ τίς ὀδύνες τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ γίνεται ἀκτίνα ἀναστάσιμη καί δύναμη ὑπομονῆς.

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ γίνεται γιά τόν καθένα ἡ πηγή μιᾶς ἀκατάβλητης δύναμης πού μᾶς κάνει νά στεκόμαστε ὄρθιοι στίς δοκιμασίες, στίς θλίψεις, στήν ἀνεργία, στά ἀδιέξοδα μας.

Ὁ Χριστός μᾶς ἔμαθε ὅτι πάντοτε τόν Σταυρό ἀκολουθεῖ ἡ Ἀνάσταση καί τήν θυσία ἀκολουθεῖ ἡ νίκη.

Ἐν εὐχαριστίᾳ πολλῇ λοιπόν πρός τόν Ἀναστάντα Κύριο, ἄς δώσουμε τόν ἀσπασμό τῆς ἀγάπης ὁ ἕνας τόν ἄλλο, ἄς ἀφήσουμε τήν καρδιά καί τό νοῦ μας νά γεμίσουν ἀπό τό δικό Του φῶς, ἄς πάρουμε δύναμη ἀπό τήν δική του δύναμη.

Ἀδελφοί καί Πατέρες

Χριστός Ἀνέστη!

ἱκέτης ἐνώπιον τοῦ κενοῦ μνημείου

ὑπέρ πάντων Ὑμῶν

Ὁ Ἐπίσκοπος Σας