Ὁ Μητροπολίτης Σισανίου καί Σιατίστης Παῦλος Πρός τούς Μαθητές καί τίς Μαθήτριες τῶν Λυκείων τῆς Μητροπόλεως μας

 

Ἀγαπητό μου παιδί,

Ὁ μήνας Δεκέμβριος  πού διανύουμε φωτίζεται ἀπό τήν μεγάλη γιορτή τῶν Χριστουγέννων. Ἀλήθεια, δέν ξέρω τί εἶναι γιά σένα τά Χριστούγεννα. Σ’ αὐτό ὅμως τό  γεγονός θέλω νά ἀφιερώσω λίγες σκέψεις σ’αὐτό τό γράμμα.

Πίσω ἀπό τή λέξη Χριστούγεννα εὑρίσκεται ἕνα πρόσωπο, τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ὁ μεγάλος ἄγνωστος τῆς ἐποχῆς μας. Δέν ξέρω ἄν ποτέ σκέφθηκες ἔστω γιά λίγο γιά τό πρόσωπό Του. Ὁ Ἴδιος κάποτε ρώτησε τούς μαθητές του: «Τί γνώμη ἔχουν γιά μέναοἱ ἄνθρωποι;» Καί οἱ μαθητές τοῦ ἀπάντησαν: «κάποιοι σέ περνοῦν γιά τό Ἠσαῒα, τόν Πρόδρομο πού ἀναστήθηκε, κάποιοι σέ περνοῦν γιά κάποιον ἄλλο προφήτη». Ὁ Χριστός τούς ξαναρώτησε: «ἐσεῖς, τί γνώμη ἔχετε γιά μένα;» Τότε ὁ ἀπόστολος Πέτρος, γιά λογαριασμό καί τῶν ἄλλων μαθητῶν τοῦ εἶπε: «Ἐσύ εἶσαι  ὁ Χριστός, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος». Ὁ Χριστός ἀπάντησε στόν Πέτρο: «Ἐπάνω σέ αὐτή τήν πέτρα θά οἰκοδομήσω τήν Ἐκκλησία μου καί οὔτε οἱ πῦλες τοῦ Ἅδη δέν θά μπορέσουν νά τήν γκρεμίσουν». Ποιά ἦταν ἡ «πέτρα»; Ἡ ἀλήθεια ὅτι ὁ Χριστός  εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός, Αὐτός πού εἶπε καί ἔγιναν τά πάντα, Αὐτός πού γιά μᾶς τούς ἀνθρώπους καί τή σωτηρία μας ἔγινε ἄνθρωπος, χωρίς ποτέ νά πάψει νά εἶναι Θεός.

Ἀλήθεια, σταμάτησες ποτέ στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ; Διερωτήθηκες καθώς μεγαλώνεις τί εἶναι ἐκεῖνο πού γιορτάζεις αὐτές τίς ἡμέρες; Ἀλήθεια! μπορεῖς νά γιορτάζεις; Ἄν ὁ Χριστός σέ ρωτοῦσε ἐσένα, ποιά εἶναι ἡ γνώμη σου γιά Ἐκεῖνον, ἐσύ τί θά ἀπαντοῦσες; Τό σκέφθηκες ποτέ; Προβληματίστηκες γιά τό πρόσωπό Του; Σέ ἀπασχόλησε ἡ σχέση σου μαζί Του;

Θυμᾶμαι ὅταν ἤμουν 15 χρόνων ἕνα ἐρώτημα ξαφνικά μπῆκε μέσα στό μυαλό μου. Τό ἐρώτημα γιά τή σχέση τῆς ζωῆς μέ τό θάνατο. Σκέφθηκα ὅτι ἄν ἡ ζωή τελειώνει στό θάνατο, τότε δέν ἔχει νόημα. Ἕνα ἄλλο ἐρώτημα πού μοῦ γεννήθηκε καθώς ἔψαχνα τό πρῶτο, εἶναι τό ἄν ὑπάρχει ὁ Θεός. Στήν ἀναζήτηση μου αὐτή, σ’ἕνα συμπέρασμα κατέληξα: «Ἄν ὑπάρχει ὁ Θεός τότε δέν μπορεῖ παρά νά  ἔχει τόν πρῶτο καί μοναδικό λόγο στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου». Τό τελευταῖο ἐρώτημα μου σ’αὐτή τήν ἀναζἠτηση, ἀφοροῦσε τόν Χριστό. Εἶχα μπροστά μου ἕνα πρόσωπο πού διεκδικοῦσε γιά τόν ἑαυτό  του τήν Θεότητα. Ἡ Γέννηση Του, καίτοι παράδοξη, δέν ἦταν ἀρκετή. Ὑπῆρχε ὅμως ἕνα ἄλλο γεγονός, ὁ θάνατος καί ἡ Ἀνάστασή  Του πού ἦταν τό μεγάλο σκάνδαλο. Ἄν ὄντως ἀναστήθηκε, ἄν δηλαδή ὁ θάνατος νικήθηκε, τότε ὁ  Θεός εἶναι μαζί μας. Τό δικό μου συμπέρασμα: Ναί ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός. Ναί ἡ κοινωνία μαζί Του χαρίζει τή ζωή πού νικᾶ τό θάνατο. Ναί, ἡ κοινωνία μαζί του χαρίζει νόημα στήν ζωή! Παράξενες σκέψεις γιά ἕνα παιδί 15 χρόνων. Ἐγώ ὅμως εὐχαριστῶ τό  Θεό πού σέ τόσο μικρή ἡλικία μέ ὁδήγησε νά σκεφθῶ τά οὐσιώδη τῆς ζωῆς.

Δέν ξέρω, φίλε καί φίλη, πού διαβάζεις αὐτό τό γράμμα ἐάν κάποια στιγμή τῆς ζωῆς σου διερωτήθηκες γιά τά σοβαρά πράγματα τῆς ζωῆς. Ὅμως ἀργά ἤ γρήγορα τά ἐρωτήματα ἔρχονται καί ζητοῦν ἀπάντηση.

Τά Χριστούγεννα πού ἔρχονται εἶναι ταυτόχρονα μιά πρόσκληση καί μιά πρόκληση.

Τό πρῶτο ἐρώτημα εἶναι ἄν θά γιορτάσεις Χριστούγεννα μέ τόν Χριστό ἤ χωρίς τό Χριστό. Περίεργο ἴσως τό  ἐρώτημα, ἀλλά οὐσιαστικό, πού τελικά κρίνει καί τήν σοβαρότητά μας. Πῶς μπορεῖς νά γιορτάσεις Χριστούγεννα, ἄν δέν σταματήσεις, ἔστω καί γιά λίγο στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ; Ἄν δέν διερωτηθεῖς, γιατί ὁ Χριστός γεννιέται; Γιατί ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος; Ὅλα αὐτά μήπως εἶναι παραμύθια, ἤ μήπως κρύβουν ἀλήθειες πού σέ ἀφοροῦν ἄμεσα; Ἄν ὄντως ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος μπορεῖς νά καταλάβεις πόσο σημαντικό γεγονός εἶναι ὁ ἄνθρωπος; Ὑπάρχει ἄραγε μεγαλύτερο μέτρο γιά τήν ἀξία τοῦ  ἀνθρώπου, ἀπό τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ; Σκέψου γιά λίγο. Ζεῖς σέ μιά ἐποχή πού ὁ ἄνθρωπος ἔχει χάσει τήν ἀξία του, πού περιφρονεῖται, πού δέν ὑπολογίζεται. Ἄν βγάλεις τό Θεό ἀπό τήν μέση, διερωτήθηκες τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος; Μήπως τελικά παραμένει ἕνα ὡραῖο ζῶο πού διεκδικεῖ λίγο περισσότερο σανό; Κάπως ἔτσι σήμερα δέν μᾶς μεταχειρίζονται οἱ «μεγάλοι» τοῦ κόσμου;

Τό δεύτερο ἐρώτημα εἶναι ποῦ θά γιορτάσεις Χριστούγεννα. Σ’ ἕνα κέντρο ξενυχτώντας; Στό κρεββάτι σου κοιμώμενος; Ἤ στήν Ἐκκλησία; Πρακτικά ἐρωτήματα πού ὅμως δείχνουν πόσο σοβαρά παίρνουμε τή ζωή μας. Ἡ ἀπάντηση δέν εἶναι δύσκολη ἄν μπορεῖς νά σκέπτεσαι. Θά γιορτάσεις Χριστούγεννα ἐκεῖ πού θά συναντήσεις καί θά εἶσαι μέ τό Χριστό. Θά συναντήσεις τό Χριστό ἄν κάνεις Φάτνη τήν ψυχή σου καί ὁ Χριστός μέ τή Θεία Κοινωνία γεννηθεῖ στήν καρδιά σου.

Ἀλήθεια, φοβᾶσαι τό Θεό; Νοιώθεις ὅτι ὁ Θεός πού λυγίζει τούς οὐρανούς καί κατεβαίνει στήν γῆ μπορεῖ νά εἶναι ἐχθρός σου; Μήπως εἶναι ὁ ἀληθινός φίλος πού ψάχνεις καί δέν τόν βρίσκεις; Μήπως ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ δείχνει τήν ἀγάπη Του καί τήν ἔννοια Του γιά σένα; Μήπως ἔρχεται στή ζωή σου γιά νά τήν γεμίσει καί νά δώσει νόημα καί στόχους σ’αὐτήν;

Παιδί μου!

Κάθε χρόνο πού μεγαλώνεις, μεγαλώνει καί ἡ εὐθύνη σου γιά νά ἀντιμετωπίζεις σοβαρά τή ζωή σου, τά προβλήματα σου καί τά ἐρωτήματα σου. Ὅταν ἤσουν παιδί, ὅλα ἦταν παιδικά καί ἀθῶα. Τώρα πού μεγαλώνεις πρέπει νά παίρνεις ἐσύ τίς ἀποφάσεις. Τά Χριστούγεννα εἶναι ἴσως ἡ πιο καλή εὐκαιρία γιά νά σκεφθεῖς ὅλα αὐτά.

Μέ ὅλη μου τήν ἀγάπη

Ὁ Ἐπίσκοπος Σου