Ἐγκύκλιος Περί τοῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος

  ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ

Ἀριθμ. Πρωτ. 189

Σιάτιστα, 18η Μαῒου 2016

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Χριστός Ἀνέστη!

            Ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι τό Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος. Μέ τό Μυστήριο αὐτό μπολιαζόμαστε στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί γινόμαστε μέλη Του. Εἶναι τό λεγόμενο εἰσαγωγικό Μυστήριο. Γι’αὐτό καί χριστιανός ἀβάπτιστος δέν ὑπάρχει.

            Πρίν προχωρήσω ὅμως θέλω νά ἐξηγήσω τί σημαίνει Μυστήριο στή γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας μας. Πολύ ἁπλά θά σᾶς πῶ ὅτι Μυστήριο εἶναι τό γεγονός ἐκεῖνο ὅπου συμμετέχει καί ὁ Θεός, εἶναι παρών ὁ Θεός, γι’αὐτό σέ ὅλα τά Μυστήρια παρακαλοῦμε τό Ἅγιο Πνεῦμα νά ἔλθει σέ μᾶς καί νά μᾶς ἑνώσει μέ τόν Χριστό. Στήν Βάπτισή μας καί σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ πού μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι ἐάν κάποιος δέν γεννηθεῖ «ἐξ ὕδατος καί Πνεύματος» δέν θά εἰσέλθει στήν Βασιλεία Του, δηλαδή στήν κοινωνία μαζί Του, παρακαλοῦμε νά ἔλθει τό Ἅγιο Πνεῦμα καί νά ἁγιάσει τό νερό τῆς κολυμβήθρας, ὅπως κάνουμε τήν μεγάλη ἡμέρα τῶν Θεοφανείων, ὥστε ὁ ἄνθρωπος πού θά βαπτισθεῖ νά ἐνδυθεῖ τήν ζωή τοῦ Χριστοῦ καί γι’αὐτό ψάλλουμε ἀμέσως μετά τό «Ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε».

            Τήν σημασία πού ἔχει τό μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος τήν κατανοοῦμε ἀπό τήν ὁδηγία πού δίνει ἡ Ἐκκλησία ὥστε ἄν ἕνα νεογέννητο παιδί κινδυνεύει νά πεθάνει, τότε ὁ ὁποιοσδήποτε χριστιανός μπορεῖ νά τό ἀεροβαπτίσει εἰς τό Ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γιά νά μήν πεθάνει ἀβάπτιστο. Αὐτή τή σημασία τήν καταλαβαίνουμε καί ἀπό τό ὅτι στά παλαιότερα χρόνια τό πολύ μέσα σέ τρεῖς μῆνες τό νεογέννητο παιδί βαπτιζόταν καί μάλιστα μερικές φορές πρίν κἄν σαραντίσει. Θεωρεῖτο δέ μεγάλη εὐλογία γιά τό σπίτι ἡ Βάπτιση τοῦ Παιδιοῦ. Πρέπει δέ στό σημεῖο αὐτό νά σᾶς πῶ ὅτι τό παιδί δέν τό βαπτίζουμε γιά νά τοῦ δώσουμε τό ὄνομά του, ἀλλά γιά νά τό ἐνδύσουμε μέ τή ζωή τοῦ Χριστοῦ καί νά μπορεῖ νά κοινωνεῖ. Τό ὄνομα τοῦ Παιδιοῦ τό δίνουμε κανονικά τήν ὄγδοη ἡμέρα ἀπό τήν γέννησή του καλώντας τόν Ἱερέα στό σπίτι. Τό Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος, θεωρούμενο ὡς δεύτερη καί οὐσιαστική γέννηση οἱ χριστιανοί μας τό ἀντιμετώπιζαν μέ πολύ σεβασμό καί τό χαιρόντουσαν πνευματικά καί ὄχι κοσμικά.

            Δυστυχῶς στήν σύγχρονη ζωή πολλά ἄλλαξαν καί ἡ Βάπτιση ἔγινε ἕνα γεγονός κοσμικό, χωρίς πολλές φορές σεβασμό σέ αὐτό πού κάνουμε. Βέβαια κάτι ἔχει μείνει, γι’αὐτό κι’ ὅταν ἕνα παιδί γεννηθεῖ ἐκτός Γάμου ἤ στά πλαίσια μιᾶς συμβίωσης οἱ Γονεῖς αἰσθάνονται μιά ἀταξία καί ἐπιζητοῦν νά Τό βαπτίσουν. Ὅμως πολλές φορές οἱ ἴδιοι οἱ γονεῖς ἀκυρώνουν τήν ἀξία τοῦ Μυστηρίου μέ ποικίλους τρόπους.

            Ἕνας ἀπό αὐτούς εἶναι τό προσκλητήριο τοῦ Βαπτίσματος πού πολλές φορές εἶναι ἀσεβέστατο καί δείχνει τό πνευματικό σκοτάδι στό ὁποῖο ζοῦν οἱ γονεῖς. Εἶναι δέ μερικά τόσο εὐτράπελα καί τόσο ἀσεβῆ ὥστε προβληματίστηκα κάποτε νά δώσω τήν ἄδεια νά γίνει ἡ Βάπτιση. Στό τέλος λυπήθηκα τό ἀθῶο παιδάκι καί ἔδωσα τήν ἄδεια δίνοντας ὅμως συγκεκριμένες ὁδηγίες στόν Ἱερέα. Τό Βάπτισμα δέν εἶναι «μπανάκι» πού θά κάνει τό παιδί, οὔτε βουτιά, οὔτε ἄλλα ἀνόητα καί ἀσεβῆ πράγματα πού γράφονται. Γιά τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μιλᾶμε μέ σεβασμό καί ὄχι ἀπερίσκεπτα. Ἐάν σᾶς μετέφερα τώρα μερικά ἀπό τά προσκλητήρια βαπτίσεως θά καταλαβαίνατε πόσο ἀλήθεια εἶναι αὐτά πού Σᾶς λέγω.

            Ἕνα ἄλλο γεγονός θλιβερό εἶναι ὅτι ὅταν σκεπτόμαστε τή Βάπτιση τοῦ παιδιοῦ μας, πρῶτα μᾶς ἀπασχολεῖ τό κέντρο πού θά γλεντήσουμε καί ὄχι τό γεγονός τοῦ Μυστηρίου. Πολλές φορές καθυστεροῦμε τό Μυστήριο γιατί δέν βρίσκουμε κέντρο. Σέ μιά τέτοια προοπτική ἐάν, ὁ Θεός νά φυλάξει, φύγει τό παιδί ἀπό τήν ζωή ἡ ἁμαρτία τῶν γονέων θά εἶναι βαρύτατη, γιατί θά εἶναι ἀθεράπευτη. Εἶναι ἄλλο πρᾶγμα ἡ χαρά γιατί ἕνα παιδί ἐνδύεται τή ζωή τοῦ Χριστοῦ καί ἄλλο τό κοσμικό γλέντι. Αὐτά εἶναι μόδες πού τίς ἐφεύραμε τά τελευταῖα χρόνια καί μάλιστα ἐκφράζουν περισσότερο τήν τάση ἐπίδειξης τῶν γονέων. Τά τελευταῖα δέ χρόνια πού πολλά παιδιά ὑποσιτίζονται ἤ καί πεθαίνουν ἀπό τήν πεῖνα εἶναι θλιβερό νά ξοδεύονται τόσα χρήματα καί νά πετιῶνται τόσα φαγητά ἀπό τήν ματαιοδοξία τῆς ἐπίδειξης. Πρέπει νά γίνουμε καί πάλι σεμνοί καί εὐσεβεῖς, γιά νά ἔλθει ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί στό σπίτι μας καί στό παιδί μας. Τό μέτρο εἶναι ἀπαραίτητο στήν ζωή μας.

            Ἕνα ἐπίσης θλιβερό φαινόμενο τόσο στό Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος ὅσο καί στόν Γάμο περισσότερο, εἶναι ἡ ἐπίδειξη γυμνότητος καί προκλητικότητος ἀπό τίς γυναῖκες. Διερωτῶμαι μερικές φορές ἐάν ἔχουν συνείδηση ποῦ πηγαίνουν καί γιατί πηγαίνουν. Ἡ ἐμφάνισή τους εἶναι μιά πρόκληση στήν ἱερότητα τοῦ χώρου, ὁπότε ἡ πρόκληση ἀναφέρεται στό Θεό καί ὄχι στούς ἀνθρώπους. Μπορεῖ μιά τέτοια γυναίκα νά εἶναι νονά; Μιά τέτοια νονά μπορεῖ νά εἶναι εὐλογία γιά τό παιδί; Παρακαλῶ λοιπόν νά σέβεσθε ὄχι μόνο τόν χῶρο, ἀλλά καί τήν ἱερότητα τῶν Μυστηρίων. Παράλληλα πολλοί γονεῖς δέν προσέχουν ποιούς ἐπιλέγουν γιά ἀναδόχους. Ἔχουν κοσμικά τελείως κριτήρια καί δέν τούς νοιάζει ἄν ὁ νονός ἤ ἡ νονά πιστεύουν, ἄν εἶναι ἱκανοί ἀκόμη καί νά διαβάσουν τό Σύμβολο τῆς Πίστεως, ἐάν ἔχουν κάνει πολιτικό Γάμο. Ἔτσι καί ἐκεῖνοι ἔρχονται καί ἐμᾶς μᾶς φέρνουν σέ δύσκολη θέση τήν τελευταία στιγμή. Τούς ἐνδιαφέρει πιό πολύ ἡ λεγόμενη «κουμπαριά» παρά ἡ πνευματική προστασία τοῦ παιδιοῦ τους. Βέβαια ἔτσι ἐκτίθεται καί ἡ σοβαρότητα τῶν δῆθεν ἀναδόχων πού ἀπό τήν μιά μεριά λένε ὅτι δέν πιστεύον καί ἀπό τήν ἄλλοι θέλουν νά ποῦν τό «πιστεύω» καί δέν κατανοοῦν ὅτι ἔτσι αὐτοεξευτελίζονται. Λίγη σοβαρότητα καί λίγος αὐτοσεβασμός εἶναι ἀπαραίτητα.

            Ὡς Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας ὀφείλω νά μεριμνῶ ὥστε τά πάντα στήν Ἐκκλησία νά γίνονται «εὐσχημόνως καί κατά τάξιν» Δυστυχῶς μᾶς περίσσεψε ἡ ἐπιπολαιότητα, ἀφαιρέσαμε ἀπό τά πρόσωπα καί τά πράγματα τήν ἱερότητά τους, γινόμαστε ἀνίεροι στίς συμπεριφορές μας καί ἔχουμε τήν ἀπαίτηση νά μᾶς ἀποδεχθεῖ ἡ Ἐκκλησία χωρίς κἄν νά μετανοοῦμε γιά τά λάθη μας. Ὁ Χριστός δέν μᾶς ἀναγκάζει νά Τόν ἀκολουθήσουμε. Ὅποιος ὅμως θέλει νά ἀκολουθήσει τόν Χριστό θά τόν ἀκολουθήσει μέ τόν τρόπο τοῦ Χριστοῦ καί ὄχι μέ τόν δικό του ἐγωϊστικό τρόπο. Μπαλόνια, πού μερικοί θέλουν νά τά βάλουν καί μέσα στήν Ἐκκλησία, στεφάνια γιά τήν κολυμβήθρα καί ἄλλα τέτοια, μόνο τήν ματαιοδοξία μας ἀναδεικνύουν καί δέν ἔχουν σχέση μέ τήν οὐσία τοῦ Μυστηρίου πού ἀπαιτεῖ σεμνότητα, ταπείνωση καί σεβασμό.

            Ἀδελφοί μου,

            Σᾶς τά λέγω ὅλα αὐτά μέ ἀγάπη καί πόνο μαζί. Ξεφύγαμε! Νά ἐπανέλθουμε λοιπόν ὅλοι γιά νά ξαναβροῦμε τήν ἀληθινή χαρά καί νά δοξάζουμε τό Τριαδικό Θεό μας γιά τίς δωρεές Του.

Εὐχέτης Πάντων πρός Κύριον

Ὁ Ἐπίσκοπος Σας