Ἐγκύκλιος Διά τήν Κυριακήν τῆς Πεντηκοστῆς

  ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ

Ἀριθμ. Πρωτ. 190

Σιάτιστα, 15η Ἰουνίου 2016

Ἀδελφοί μου

          «Πεντηκοστήν ἑορτάζομεν καί Πνεύματος ἐπιδημίαν καί προθεσμίας ἐπαγγελίαν καί ἐλπίδος συμπλήρωσιν» ψάλλει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας καί μᾶς καλεῖ νά συμμετάσχουμε καί νά ἑορτάσουμε τήν μεγάλη ἑορτή κατά τήν ὁποία τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἔρχεται ἐκπορευόμενον ἀπό τόν Πατέρα καί ἀποστελλόμενο ἀπό τόν Υἱό διά νά ἐπιφοιτήσει στόν καθένα ἀπό τούς μαθητές. Ὁ Χριστός εἶχε πεῖ στούς μαθητές του: «Σᾶς συμφέρει νά φύγω,  διότι ἐάν δέν φύγω δέν θά ἔλθει ὁ Παράκλητος, τό Πνεῦμα τό Ἅγιον τό Ὁποῖο θά σᾶς ὁδηγήσει σέ ὅλη τήν ἀλήθεια».

          Ἡ σημερινή ἑορτή μοιάζει μέ μιά ὑψηλή κορυφή εἰς τήν ὁποία ἀνεβασμένοι μποροῦμε νά θεωρήσουμε, ἀπό τήν μία πλευρά, ὅλο τό ἔργο τῆς Οἰκονομίας καί τῆς Ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καί ἀπό τήν ἄλλη νά ἀντικρύσουμε τούς καρπούς αὐτοῦ τοῦ ἔργου. Μέσα σέ ἕνα τροπάριο ἡ Ἐκκλησία μᾶς περιγράφει αὐτήν πορεία. «Ἐτέχθης ὡς αὐτός ἠθέλησας, ἐφάνης ὡς αὐτός ἤβουλήθης, ἔπαθες σαρκί Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ἀνέστης ἐκ νεκρῶν πατήσας τόν θάνατο, ἀνελήφθης ἐν δόξη ὁ τά σύμπαντα πληρῶν καί ἀπέστειλας ἡμῖν τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἀνυμνεῖν καί δοξάζειςν σου τήν Θεότητα.»

          Οἱ σταθμοί αὐτῆς τῆς πορείας εἶναι ὁλοφάνεροι. Ἡ Γέννηση, ἡ φανέρωση τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ἡ Σταύρωση, ἡ Ἀνάσταση, ἡ Ἀνάληψη εἶναι οἱ σταθμοί τῆς Πορείας τοῦ Χριστοῦ μέ τήν ὁποία ὁλοκληρώνεται τό ἔργο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ γιά τήν σωτηρία μας.Νά θυμάσθε ἐπίσης ὅτι ὅλα τά γεγονότα τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ εἶναι γεγονότα τῆς προσωπικῆς μας ζωῆς καί ἱστορίας. Μᾶς ἀφοροῦν ἄμεσα καί προσωπικά. Πιό ἀναλυτικά:

          Ὁ Χριστός μέ τήν Σάρκωση του προσέλαβε τήν ὑποταγμένη στήν φθορά καί στό θάνατο ἀνθρώπινη φύση μας καί τήν ἐθεράπευσε.

          Μέ τήν Βάπτιση του στόν Ἰορδάνη Ποταμό ἀπεκαλύψε καί τά ἄλλα δύο Πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος, τόν Πατέρα καί τό Ἅγιο Πνεῦμα καί ἀποκαλύπτει ὅλη τήν ἀλήθεια γιά τόν Θεό, τόν ἄνθρωπο καί τόν κόσμο καθώς καί γιά τά ἔσχατα.

          Μέ τήνΣταύρωση Του κατακρίνει τήν δική μας ἁμαρτία, ἀλλά στήν δική του σάρκα. παίρνει ἐπάνω Του ὅλη τήν ἀποτυχία τήν δική μας.

          Μέ τόν θάνατο Του ἀπό τήν μιά μεριά ἐπιβεβαιώνει τήν πληρότητα τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως τήν ὁποία προσέλαβε ἀπό τά ἄχραντα σπλάχνα τῆς Θεοτόκου, ὅτι δηλαδή εἶναι τέλειος ἄνθρωπος καί γι’ αὐτό σάν ἄνθρωπος πεθαίνει καί καί ἀπό τήν ἄλλη μᾶς συναντᾶ στόν Ἅδη τῆς ἀποτυχίας μας.

          Μέ τήν ἀνάστασή Του καταργεῖ τόν θάνατο καί ἐλευθερώνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν τυραννία του καί τέλος μέ τήν Ἀνάληψη Του ἐπαναφέρει τήν ἀνθρώπινη φύση μας, τό ἄνθρωπο γενικότερα στήν κοινωνία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ἀπό ἐκεῖ ἀπό ὅπου ξεκίνηση. Ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου ὁλοκληρώθηκε.

          Σήμερα ὅμως ἑορτάζουμε τήν Πεντηκοστή, τήν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τό Ὁποῖο, ὅπως εἴπαμε, κατερχόμενο δέν ἔρχεται σάν ἕνας ἥλιος νά φωτίσει γενικά ὅλο τόν κόσμο, ἀλλά μερίζεται σέ πύρινες γλῶσσες καί ἡ καθεμία ἔρχεται καί κάθεται στόν κάθε μαθητή ξεχωριστά καί χαρίζει στόν καθένα προσωπικά τήν σωτηρία, δηλαδή τήν μετοχή στήν θεανθρώπινη ζωή τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ ἀφορᾶ τήν ἀνθρώπινη φύση μας καί τό ἔργο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀφορᾶ τό συγκεκριμένο πρόσωπο τοῦ καθενός ἀπό ἐμᾶς.

          Ἕνα τροπάριο τῆς Ἐκκλησίας μας μᾶς λέγει ὅτι τό Ἅγιον Πνεῦμα «ὅλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας». Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ εἰς τό ὁποῖο μᾶς συνάπτει, μᾶς μπολιάζει τόν καθένα ξεχωριστά τό Ἅγιο Πνεῦμα διά τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων καί μᾶς κάνει ὅλους Σῶμα Χριστοῦ. Ἡ ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς θεωρεῖται ὡς ἡ γενέθλια ἡμέρα τῆς Ἐκκλησίας διότι μετά τό κήρυγμα τοῦ  Ἀποστόλου Πέτρου ὁ ὁποῖος ἑρμήνευσε στό κατάπληκτο πλῆθος τό τί εἶχε συμβεῖ, τρεῖς χιλιάδες ἄνθρωποι βαπτίσθηκαν καί μπολιάστηκαν στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ τήν Ἐκκλησία. Ἐπίσης ὁ λόγος ὅτι τό Ἅγιον Πνεῦμα συγκροτεῖ ὅλον τόν Θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας σημαίνει ὅτι ὅλα τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας τελεσιουργοῦνται ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα. Στό Βάπτισμα παρακαλοῦμε τό Ἅγιο Πνεῦμα νά ἔλθει καί νά ἁγιασει τό νερό, ὥστε ὅποιος βαπτίζεται σέ αὐτό νά μπολιάζεται στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Στήν Θεία Λειτουργία παρακαλοῦμε νά ἔλθει τό Ἅγιο Πνεῦμα σέ μᾶς πού εἴμαστε συναγμένοι στό Ναό καί στά δῶρα πού προσφέραμε, τόν ἄρτο καί τόν οἶνο καί νά κάνει «τόν ἄρτον τοῦτον Τίμιον Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί τόν οἶνον πού εὑρίσκεται είς τό Ἅγιο Ποτήριον, Τίμιον Αἶμα τοῦ Χριστοῦ», ὥστε ἐμεῖς κοινωνώντας νά ἔχουμε τόν Χριστό «κατοικοῦντα ἐν τῇ καρδίᾳ ἡμῶν καί μένοντα» Αὐτή ἡ ἐπίκληση  είς τό Ἅγιο Πνεῦμα ἀφορᾶ ὅλα τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Τήν ἑπόμενη Κυριακή θά δοῦμε ἀπό τήν ὑψηλή κορυφή πού βρισκόμεστε σήμερα τήν ἄλλη πλευρά. Μέ τήν ἑορτή τῶν Ἁγίων Πάντων θά ἐπιβεβαιωθοῦμε γιά τήν ἀλήθεια τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ ὅπου εὑρίσκονται οἱ Ἅγιοι μας. Θά πεισθοῦμε δηλαδή ὅτι ὁ δρόμος τῆς ἐπιστροφῆς τοῦ ἀνθρώπου στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι πλέον ἀνοικτός γιά ὅλους μας καί μόνο ὅποιος δέν θέλει δέν θά εἰσέλθει.

          Ὁ Χριστός καί ὅταν μᾶς δημιούργησε, ἀλλά ὅταν ἦλθε νά μᾶς σώσει τό ἔκανε μέ ἀπόλυτο σεβασμό στήν ἐλευθερία μας. Αὐτό εἶναι τό νόημα τοῦ ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα κάθεται στόν καθένα ξεχωριστά καί ὄχι σέ ὅλους μαζί. Δέν ἔρχεται ἀναγκαστικά, ἀλλά ἐάν τό θέλουμε. Ἐάν τό ἀπορρίπτουμε, τότε ἀποχωρεῖ. Τό μπόλι γιά νά πιάσει θέλει προσοχή καί φροντίδα, ἀλλοιῶς θά ξεραθεῖ καί θά μείνει ἀνενέργητο. Ἡ πρόσκληση τοῦ Θεοῦ εἶναι μέ ἐλευθερία πού σημαίνει μέ εὐθύνη. Προσφέρεται σέ ὅλους μας, ἀλλά πρέπει ὑπεύθυνα νά τό ἀποδεχθοῦμε προσωπικά στή ζωή μας τηροῦντες τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, προκειμένου Αὐτό νά καρπίσει στήν ζωή μας. Αὐτούς τούς καρπούς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού στολίζουν τήν ζωή ὅλων τῶν Ἁγίων καί τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ μᾶς περιγράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγοντας μας: «Ὁ καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι  ἀγάπη, χαρά,  εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια». Αὐτό ὅμως σημαίνει ὅτι χωρίς τήν Παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στή ζωή μας δέν ὑπάρχει καί δέν ἔχουμε, οὔτε ἀγάπη, οὔτε χαρά, οὔτε εἰρήνη, οὔτε καμμία ἄλλη ἀρετή. Αὐτό τό γνωρίζουμε πολύ καλά γιατί σήμερα ζοῦμε χωρίς ἀγάπη, χωρίς χαρά, χωρίς εἰρήνη, χωρίς καλωσύνη, χωρίς πίστη καί γι’αὐτό εἴμαστε δυστυχισμένοι. Γιατί ὅλα αὐτά τά πολύτιμα εἶναι καρποί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί χωρίς τήν παρουσία Του στήν ζωή μας δέν θά ἔχουμε, ὅπως καί δέν ἔχουμε τίποτα ἀπό ὅλα αὐτά.

          Σήμερα λοιπόν, τήν μοναδική ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, γνωρίζουμε τά πάντα καί ἀπολαμβάνουμε τήν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἄρα στήν ζωή τοῦ καθενός μας. Ἡμέρα χαρᾶς καί εὐλογίας λοιπόν ἡ ἡμέρα ἡ σημερινή. Ἄς τήν χαροῦμε μά πάνω ἀπό ὅλα ἄς τήν ζήσουμε ἀληθινά στή ζωή μας. Σήμερα μαθαίνουμε πώς μποροῦμε νά εἴμαστε εὐτυχισμένοι καί ξέρουμε καί γιατί εἴμαστε δυστυχισμένοι. Ἡ ἀγάπη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ μας ὁλοκλήρωσε τήν σωτηρία μας, ἔδωσε νόημα καί ἀξία στήν ζωή μας. Τώρα εἶναι ἡ ὥρα τῆς δικῆς μας εὐθύνης καί τῆς δικῆς μας ἐπιλογῆς. Θά ἐπιλέξουμε τόν Θεό ἤ τόν θάνατο.

          Εὔχομαι πατρικά τό Ἅγιο Πνεῦμα νά ὁδηγήσει τόν καθένα μας εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθεια.

Ὁ Ἐπίσκοπος Σας