Ἐ γ κ ύ κ λ ι ο ς Ἐπί τῇ Θείᾳ Μεταμορφώσει

 ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ

Ἀριθμ. Πρωτ. 233

Σιάτιστα, 3ῃ Αὐγούστου 2016

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

            Εἶναι μεγάλη ἡ ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου μας τήν ὁποία ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας. Εἶναι ἕνα γεγονός συγκλονιστικό καί ἀποκαλυπτικό μαζί γιατί φανερώνει μοναδικές ἀλήθειες γιά τό χθές καί τό σήμερα καί:τό αὕριο καί  ἀπαντᾶ σέ ἐρωτήματα πολλῶν χριστιανῶν μας.

            Πρῶτα ἀξίζει νά δοῦμε τί ἔγινε κατά τήν Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ ἐπάνω εἰς τό ὄρος Θαβώρ. Ἡ λέξη μεταμόρφωση σημαίνει ἀλλαγή μορφῆς.  Ὁ Χριστός ὅμως δέν ἄλλαξε μορφή, ἀλλά ἀποκάλυψε στούς μαθητές του, τήν ἀληθινή του μορφή. Φανέρωσε αὐτό πού πραγματικά ἦταν, ὁ Υἱός καί λόγος τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ὅμως μορφή Του εἶχε κρυβεῖ κάτω ἀπό τήν ἀνθρώπινη φύση Του, ὅταν ἔγινε ἄνθρωπος.

            Οἱ μαθητές Του γνώρισαν στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ἕνα συνηθισμένο ἄνθρωπο τῆς ἐποχῆς τους καί τώρα ἐπάνω στό Θαβώρ τούς ἀποκαλύπτει ποιός πραγματικά εἶναι. Τό πρόσωπό του ἔλαμψε πιό δυνατά καί ἀπό τόν ἥλιο. Τά ροῦχα του ἔγιναν λευκά σάν τό φῶς. Παρουσιάστηκαν μαζί του νά συνομιλοῦν ὁ Μωϋσῆς καί ὁ Ἡλίας, δύο πρόσωπα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τά ὁποῖα εἶχαν φύγει ἀπό τήν ζωή αὐτή πρίν ἀπό αἰῶνες, καί τήν ἴδια στιγμή μιά νεφέλη φωτεινή, σημεῖο τῆς παρουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐκάλυψε ὅλο τό ὄρος Θαβώρ. Οἱ μαθητές νιώθουν περίεργα. Ἀπό τήν μία πλευρά μή ἀντέχοντας νά βλέπουν μέ τά μάτια τους τή λάμψη καί τήν δόξα τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ πέφτουν κάτω καί κρύβουν τό πρόσωπό τους, ἀπό τήν ἄλλη ὅμως αἰσθάνονται τόσο ὄμορφα ὥστε ὁ Πέτρος νά πεῖ στόν Χριστό. «Κύριε εἶναι καλό νά μείνουμε γιά πάντα ἐδῶ. Ἄς φτιάξουμε λοιπόν τρεῖς σκηνές, μία γιά Σένα, μία γιά τόν Μωϋσῆ καί μία γιά τόν Ἡλία. Παράλληλα μέσα ἀπό τήν νεφέλη ἀκούγεται ἡ Φωνή τοῦ Θεοῦ καί Πατέρα νά λέγει: «Αὐτός εἶναι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, αὐτοῦ ἀκούετε!»

            Τό ἐρώτημα πού γεννιέται εἶναι τό πότε καί τό γιατί ὁ Χριστός μεταμορφώθηκε. Γιατί φανέρωσε στούς τρεῖς μαθητές τό ἀληθινό Του πρόσωπο; Ἡ Μεταμόρφωση, μᾶς πληροφορεῖ τό Ἱερό Εὐαγγέλιο ὅτι ἔγινε «μικρόν πρό τοῦ πάθους». Λίγο πρίν ἀπό τό πάθος, λίογο πρίν ὁ Χριστός σταυρωθεῖ. Αὐτή ἡ πραγματικότητα εἶναι ἀποτυπωμένη καί στήν λειτουργική πράκη τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἄν παρατηρήσουμε μέ προσοχή θά διαπιστώσουμε ὅτι σαράντα ἡμέρες μετά τήν ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως, δηλαδή στίς 14 Σεπτεμβρίου, ἑορτάζουμε τήν ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἡ ὁποία κατά τήν Ἐκκλησία μας «φέρει τά ἴσα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Παρασκευῆς», γι’αὐτό ὅπως καί τήν Μεγάλη Παρασκευή ἔτσι καί τήν ἑορτή τοῦ Σταυροῦ ἡ νηστεία εἶναι ἀπόλυτη.

            Στό ἐρώτημα γιατί ἔγινε ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ ἐνώπιον τῶν τριῶν ἀγαπημένων μαθητῶν του μᾶς ἀπαντᾶ τό Κοντάκιο τῆς σημερινῆς ἑορτῆς. «Ἐπί τοῦ ὄρους μετεμορφώθης καί ὡς ἐχώρουν οἱ μαθηταί σου τήν δόξαν σου Χριστέ ὁ Θεός ἐθεάσαντο. Ἵνα ὅταν σέ ἴδωσι σταυρούμενον, τόν μέν πάθος νοήσωσιν ἑκούσιον, τῷ δέ κόσμῳ κηρήξωσι ὅτι Σύ ὑπάρχεις ἀληθῶς τοῦ Πατρός τό ἀπαύγασμα». Τό τροπάριο εἶναι ἐντυπωσιακό. Ὁ λόγος πού ὁ Χριστός φανέρωσε στούς μαθητές τό πρόσωπο Του, τήν δόξα Του εἶναι γιά νά στηριχθοῦν οἱ μαθητές τήν ὥρα τοῦ Πάθους καί νά καταλάβουν ὅτι ὁ Χριστός σταυρώνεται μέ τήν δική του θέληση, γιά χάρη μας.

            Σέ λίγο θά ἔβλεπαν τόν Χριστό σταυρωμένο καί φαινομενικά ἀνήμπορο. Πῶς λοιπόν αὐτός πού πρίν λίγες μέρες ἀποκάλυπτε τό ἀληθινό Του πρόσωπο, πῶς αὐτός πού ἡ λάμψη τοῦ Προσώπου Του τούς ἔκανε νά πέσουν στή γῆ μή ἀντέχοντας νά Τόν ἀντικρύζουν, τώρα σταυρώνεται. Θά μποροῦσε νά ἀκινητοποιήσει τούς σταυρωτές του δείχνοντας τήν ἴδια λάμψη. Ἔτσι λοιπόν, οἱ μαθητές θά καταλάβαιναν ὅτι τό πάθος Του ἦταν ἑκούσιο. Δηλαδή ὅ Χριστός ἠθέλησε νά σταυρωθεῖ ἀπό ἀγάπη γιά μᾶς, γιά νά καταδικάσει τήν δική μας ἁμαρτία, ἀλλά στήν δική του σάρκα ὥστε  μέ τό δικό του πάθος νά θεραπαυθοῦμε ἐμεῖς καί νά σωθοῦμε. Δέν σταυρωνόταν λοιπόν ἀπό ἀδυναμία, ἀλλά ἀπό ἀγάπη καί ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ μόνη ἀληθινή δύναμη.

            Τό γεγονός αὐτό ἔχει ἰδιαίτερη σημασία καί στήν δική μας καθημερινή ζωή καί ἔρχεται νά στηρίξει τόν καθένα μας στόν καθημερινό του ἀγώνα μέ ἰδιαίτερο τρόπο. Ὁ Χριστός μέ τήν Μεταμόρφωση πρίν ἀπό τό πάθος ἔλεγε στούς μαθητές του. Μήν ταραχθεῖτε, ὁ Σταυρος δέν εἶναι τό τέλος θυμηθεῖτε τήν δόξα τῆς Μεταμορφώσεως μου καί ἔχετε ὑπομονή. Καί ἦλθε ἡ Ἀνάσταση καί ἡ ἐλευθερία γιά τόν ἄνθρωπο.

            Ἐμεῖς στήν καθημερινή μας ζωή ἀντιμετωπίζουμε δυσκολίες, ἀποτυχίες, ἀσθένειες, πολλές φορές μοιάζει νά σταυρωνόμαστε ἀπό τά γεγονότα τῆς ζωῆς. Μερικές φορές σκεπτόμαστε ὅτι ἡ ζωή μας ἔχει βάσανα, τί νά τήν κάνουμε αὐτή τή ζωή. Γιατί ὑπάρχουμε; γιά νά βασανιζόμαστε; γιά νά ὑποφέρουμε;καί στό τέλος νά πεθάνουμε;Τί νόημα καί τί ἀξία ἔχει μιά τέτοια ζωή;

            Ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ δίνει καθαρή ἀπάντηση στά ἐρωτήματα μας αὐτά. Ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ μᾶς δείχνει ὅτι ὁ Σταυρός δέν θά εἶναι τό τέλος. Ὅτι οἱ δοκιμασίες καί τά προβλήματα τῆς ζωῆς αὐτῆς καί ἀκόμη καί αὐτός ὁ θάνατος δέν θά εἶναι τό τέλος. Τό τέλος εἶναι ὁ δοξασμός τοῦ ἀνθρώπου στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Μᾶς δείχνει ὅτι τίς ὅποιες δοκιμασίες αὐτῆς τῆς ζωῆς πρέπει νά τίς ἀντιμετωπίζουμε μέ ὑπομονή καί ἐμπιστοσύνη στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός ἔχει ἑτοιμάσει γιά τόν ἄνθρωπο τῆς ὑπομονῆς καί τῆς πίστης τήν Βασιλεία Του καί ὅτι τά ὁποιαδήποτε παθήματα αὐτῆς τῆς ζωῆς δέν εἶναι ἄξια τῆς δόξας ἡ ὁποία θά ἀποκαλυφθεῖ στόν ἄνθρωπο. Μᾶς βεβαιώνει ὅτι ὅπως ὁ Μωϋςῆς καί ὁ Ἠλίας δέν χάθηκαν μετά τό θάνατό τους ἔτσι καί ἐμεῖς ὅπως καί  ἐκεῖνοι θά ζήσουμε στήν βασιλεία Του τῆς ὁποίας μικρή εἰκόνα εἶναι ἡ Μεταμόρφωση. Γι’αὐτό καί στό τροπάριο τῆς σημερινῆς ἑορτῆς παρακαλοῦμε τόν Χριστό λέγοντας: «λάμψον καί ἡμῖν τοίς ἁμαρτωλοῖς τό φῶς σου τό ἀῒδιον, πρεισβείαις τῆς Θεοτόκου φωτοδότα, δόξα Σοι!

            Αὐτόν τό δοξασμό μέσα στό ἀῒδιον φῶς τοῦ Χριστοῦ εὔχομαι σέ ὅλους Σας καί στόν καθένα ξεχωριστά.

Μέ ἀγάπη Χριστοῦ

ὁ Ἐπίσκοπός Σας