Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ.κ. Παύλος εόρτασε τα σεπτά του ονομαστήρια

Την Κυριακή 29 Ιουνίου 2014, μνήμη των Αγίων πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος εόρτασε  τα σεπτά ονομαστήριά του στον μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου.
Στον πανηγυρικό Εσπερινό της παραμονής χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. κ. Παύλος, συμπροσευχομένων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Χαλκίδος κ. κ. Χρυσοστόμου, Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας κ. κ. Θεοκλήτου και Καστορίας κ. κ. Σεραφείμ. Έλαβαν μέρος πολλοί Κληρικοί της Ιεράς Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης καθώς και ακόλουθοι των Μητροπολιτών, ενώ έψαλαν κατανυκτικά Ιεροψάλτες του Μητροπολιτικού Ναού.
Μετά την αρτοκλασία, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καστορίας κ. Σεραφείμ κήρυξε τον θείο λόγο και αναφέρθηκε σε δυο από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Αποστόλου Παύλου, τα οποία συνέδεσε με την προσωπικότητα του Ποιμενάρχου μας και είπε: «Ο Επίσκοπός σας, όπως ο Απόστολος Παύλος, του οποίου το όνομα φέρει, είναι υπηρέτης του ανθρώπου και μάρτυς της Αναστάσεως του Χριστού, όχι μόνο στην πόλη της Σιάτιστας αλλά και στην πατρίδα του…» Και απευθυνόμενος στον εορτάζοντα Μητροπολίτη είπε: «Άγιε Σιατίστης, δίνεται μεγάλη αξία στον θρόνο, που σας δόθηκε από τον Χριστό, από την διακονία. Σεμνύνεται την Σιάτιστα, την Δυτική Μακεδονία, την Ορθόδοξη Εκκλησία μας…».
Την κυριώνυμο ημέρα τελέσθηκε λαμπρό Αρχιερατικό Συλλείτουργο από τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες, Χαλκίδος κ. κ. Χρυσοστόμου και του εορτάζοντος οικείου Μητροπολίτου κ. κ. Παύλου, με τη συμμετοχή πολλών κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως.
Τον θείο λόγο κήρυξε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χαλκίδος κ. κ. Χρυσόστομος, ο οποίος αναφέρθηκε και στον εορτάζοντα Μητροπολίτη.
Μεταξύ άλλων ανέφερε και τα εξής:
«… όταν βλέπω έναν κληρικό, δεν βλέπω έναν απλό άνθρωπο, αλλά βλέπω έναν άνθρωπο, ο οποίος είναι φορέας και μέτοχος της ιεροσύνης του Ιησού Χριστού.
Να, γιατί οι χριστιανοί τιμούν τους ιερείς. Να, γιατί τους ασπάζονται τα χέρια. Να, γιατί ζητούν την ευλογία τους. Όχι, γιατί είναι δουλοπρεπείς οι μεν, και εγωιστές και φιλόδοξοι οι άλλοι, αλλά γιατί είναι διάκονοι του Θεού και εργάζονται για την οικοδομή του εκκλησιαστικού σώματος.
Την Εκκλησία την αγάπησαν οι απόστολοι και έδωσαν τον ιδρώτα τους, τη ζωή τους, το αίμα τους γι’ αυτήν, και γι’ αυτό η Εκκλησία τους αντάμειψε, και την Εκκλησία του Χριστού, την Μία, την Αγία, την Καθολική, την ονομάζει και Αποστολική Εκκλησία.
Ένα τέτοιο δώρο, εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού, στην τοπικήν Εκκλησία αλλά και στην καθόλου Εκκλησία, είναι και ο σεπτός ποιμενάρχης σας και ο αγαπητός μας αδελφός, που έχει σήμερα την επέτειο της σεπτής ονομαστικής του εορτής, ο άγιος Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος…
…Αυτήν, λοιπόν, την ημέραν που εορτάζει και, που ήρθαμε να εκφράσουμε τα κατακλύζοντα την ταπεινή μας καρδία αδελφικά αισθήματα αγάπης, του ευχόμαστε να συνεχίζει επί πολλά έτη, με υγεία ψυχοσωματική, ακλόνητη και ανθηρά, με δύναμη και φώτιση Θεού, αυτήν την διακονία την οποία παρέλαβε, και να παραδώσει «εν εκείνη την ημέρα την παρακαταθήκη την ιερά», άσπιλον και αμώμητον, ώστε να λάβει από τα χέρια του Χριστού τον αμαράντινον της δόξης στέφανον. Να τύχει του μισθού, τον οποίον έχει ετοιμάσει η αγάπη του Θεού, για τους πιστούς και φρονίμους οικονόμους, και να συναριθμηθεί μαζί με τους Αγίους Αποστόλους, των οποίων τον ζήλον και την προσφοράν εζήλωσε, αλλά και δι’ όλων των δυνάμεών του εμιμήθη, και είμαι βέβαιος ότι, η μεγαλύτερη χαρά και η ανάπαυσις των σπλάχνων του των πατρικών, μπορεί να προέλθει από εσάς, τα παιδιά του, όταν όχι μόνο τιμάτε τον ίδιον, (αυτό είμαι βέβαιος ότι δεν τον πολυενδιαφέρει), όσο τον ενδιαφέρει να αγαπάτε την Εκκλησία, να συνειδητοποιείτε αυτό που είσαστε, ως μέλη της Εκκλησίας, και να ζείτε, να ενεργείτε στον καθημερινό σας βίο εκκλησιαστικά, γιατί ο Παύλος δεν ζει για τον εαυτό του και στενοχωρείται. Το καταλαβαίνω καλύτερα από τον καθένα, όταν υπάρχουν άνθρωποι που προσκολλώνται παραπάνω απ’ ό, τι πρέπει μαζί του, γιατί ο Παύλος είναι λαμπάδα που καίει, για να φωτίζεται το πρόσωπο του Χριστού. Είναι καντήλι, το οποίο δεν προσελκύει για τον εαυτό του την προσοχή και την τιμή και την αγάπη και την λατρεία, αλλά για το πρόσωπο προς τιμήν του οποίου καίει, και το πρόσωπο το οποίο φωτίζεται. Να χαιρόμαστε, λοιπόν, τον δεσπότη μας, να παρακαλούμε τον Θεό, να τον χαριτώνει, αλλά και να χαιρόμαστε, αδελφοί και πατέρες, που είμαστε μέλη της Εκκλησίας, που τιμηθήκαμε από το Χριστό να είμαστε μέλη του σώματός του, και να τον ευγνωμονούμε και να τον δοξάζουμε και να τον ευχαριστούμε, «εν ενί στόματι και μιά καρδία, εν παντί καιρώ και εν παντί τόπω της δεσποτείας του». Αμήν.
Στο τέλος της Θείας Ευχαριστίας διαβάστηκε το κόλλυβο προς τιμήν των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Ο εορτάζων ποιμενάρχης μας ευχαρίστησε, για την παρουσία αλλά και για τα λόγια αγάπης, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Χαλκίδος κ. κ. Χρυσόστομο, καθώς και τον Πρωτοσύγκελο της Ι.Μ. Χαλκίδος π. Νικόδημο, τον Αρχιερατικό Επίτροπο π. Φιλόθεο, τους κληρικούς του Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Δημητρίου καθώς και το πιστό πλήρωμα του λαού του Θεού, που με την παρουσία του τον τίμησαν.
Παρέστησαν η Δήμαρχος Βοΐου κ. Παναγιώτα Ορφανίδου, εκπρόσωποι του αστυνομικού τμήματος Σιάτιστας και πλήθος κόσμου.
Από το απόγευμα ως αργά το βράδυ, πολλοί πιστοί επισκέφθηκαν την Μητρόπολη, για να ευχηθούν στον σεβαστό Ιεράρχη τη μακροημέρευση και την ευλογημένη και πανίσχυρη βοήθεια του Κυρίου.
Οι Ιερείς της ενορίας του Αγίου Νικολάου, π. Βασίλειος και π. Νέστωρ, επισκέφθηκαν μαζί με τους εκκλησιαστικούς επιτρόπους και ενορίτες που δραστηριοποιούνται στην ενορία, τον Σεβασμιώτατο ποιμενάρχη κ. κ. Παύλο. Του πρόσφεραν ως ελάχιστο δώρο ένα πανέρι γεμάτο με παραδοσιακά εδέσματα και του επέδωσαν επιστολή με ευχές:
«Σεβασμιώτατε, κ. Παῦλε,
Ἐπί τῆ εὐκαιρία τῆς ὀνοματικῆς σας ἑορτῆς, μέ πολλή χαρά θά θέλαμε νά σᾶς εὐχηθοῦμε, ὁ ὑπόλοιπος χρόνος τῆς ζωῆς σας νά εἶναι πολύς και εὐλογημένος ἀπό τον Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Νά εἶναι ἐν εἰρήνη καί μετανοία, ἐν διδαχῆ καί πράξει τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ.
Ἐμεῖς, εὐχαριστῶντας διά την πλουσίαν προσφοράν τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, σᾶς ἀντιπροσφέρουμε συμβολικῶς πενιχράν ἀνταπόδοσιν, ἐγχειρίζοντες ὀλίγον ἄρτον καί οἶνον καί τυρόν καί ὠά ὀρνίθων καί τσάϊ βουνοῦ.
Ὑμεῖς σπείρετε εἰς ἡμᾶς τά πνευματικά και ἡμεῖς καταθέτουμε εἰς ὑμᾶς τά διά τήν σάρκα. Τό γνωρίζουμε ὅτι σᾶς συνέχει ὁ Παύλειος λόγος, «Οὐαί μοι ἐστίν, ἐάν μή εὐαγγελίζομαι» (Α΄ Κορ. Θ΄ 16) καί χαιρόμαστε δι’ αὐτό.
Εὐχόμαστε, Σεβασμιώτατε, νά «ἐνδυναμοῦσθε ἐν τῆ χάριτι τῆ ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ» (Α΄ Τιμ. Β΄ 1) «ἵνα μή ἄλλοις κηρύττοντες, αὐτός ἀδόκιμος γένησθε». (Α΄ Κορ. Θ΄ 1)
Εὐχόμαστε, ἐπίσης, νά ἔχετε τήν παρησίαν τοῦ Παύλου καί νά πεῖτε πρό τοῦ τέλους τῆς ἐφημέρου ζωῆς, «τόν ἀγώνα τόν καλόν ἠγώνισμαι, τόν δρόμον τετέλεκα, τήν πίστιν τετήρηκα, λοιπόν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὄν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνη τῆ ἡμέρα, ὁ δίκαιος κριτής, οὐ μόνον δέ ἐμοί ἀλλά καί πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τήν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ». (Β΄ Τιμ. Δ΄ 7-8)
Εὐχηθεῖτε, Σεβασμιώτατε, νά εἴμαστε κι ἐμεῖς μαζί σας στήν μακάρια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
«Χρόνια πολλά» καί εὐλογημένα.»