Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σιατίστης κ. Παύλος, αναφέρθηκε στην Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος, η οποία συνήλθε στην Χαλκηδόνατῆς Βιθυνίας.

Aγαπητοί αδελφοί, είπε, η Εκκλησία μας εορτάζει τους Αγίους Πατέρες, 630 τον αριθμό, οι οποίοι συνεκρότησαν την Δ’ Οικουμενική Σύνοδο στην Χαλκηδόνα της Βιθυνίας.

Η Σύνοδος αυτή, η Οικουμενική, έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία για τη ζωή της Εκκλησίας, αλλά ερμηνεύει και τη ζωή του ανθρώπου.

Ήρθε, λοιπόν, να ξεκαθαρίσει το τι πίστευε πάντα η Εκκλησία για το πρόσωπο του Χριστού. Και ήρθε να τονίσει ότι, στο πρόσωπο του Χριστού ενώθηκε η θεία και η ανθρώπινη φύση, με τρόπο ασύγχυτο και αδιαίρετο.

Το ένα πρόσωπο του Χριστού είναι την ίδια στιγμή Θεός και άνθρωπος μαζί, στην μία υπόσταση του Υιού και Λόγου του Θεού.

Τι σημασία έχει αυτό για εμάς. Ότι αυτό συνιστά τη σωτηρία μας. Αυτό συνιστά την υπέρβαση του θανάτου. Γιατί ο άνθρωπος είναι θνητός. Ο Θεός είναι αθάνατος. Ο άνθρωπος είναι κτιστός δημιουργημένος, που σημαίνει έχει και τέλος. Ο Θεός είναι άκτιστος και άρα αιώνιος.

Ποια είναι η λύση για το θνητό άνθρωπο. Να ενωθεί με τον αθάνατο Θεό. Ποια είναι η λύση για τον κτιστό άνθρωπο. Να ενωθεί με τον άκτιστο Θεό. Έτσι θα υπερβεί και την θνητότητα και την κτιστότητά του. Και έτσι θα αποκτήσει νόημα η ζωή του. Γιατί μια ζωή που τελειώνει στο θάνατο δεν έχει νόημα.

Έτσι, λοιπόν, η Εκκλησία μας ξεκαθάρισε ότι, ο Θεός όντως έγινε άνθρωπος, και ότι στο πρόσωπο του Θεού Λόγου συναντήθηκε ο Υιός και Λόγος του Θεού και ενώθηκε με την ανθρώπινη φύση.

Ο Χριστός είναι ο Υιός και Λόγος του Θεού, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, που ενώθηκε με την ανθρώπινη φύση. Απ’ τη στιγμή όμως που αυτό το δεύτερο πρόσωπο ενώνεται με την ανθρώπινη φύση, αυτός που γεννιέται είναι ο Χριστός, που είναι ο Σωτήρ. Γι αυτό και οι Άγγελοι είπαν «μεγάλη χαρά έχω να σας αναγγείλω ότι, γεννήθηκε για σας σήμερα Σωτήρας», όχι με κάτι που θα κάνει και θα σας σώσει, αλλά μ’ αυτό που είναι απ’ τη φύση του.

Όλα όσα έκανε ήταν για να θεραπεύσει την ανθρώπινη φύση μας και να την ενώσει και πάλι μαζί του και να την επιστρέψει στον Παράδεισο…

Όμως, αυτό που σήμερα μας τονίζει η Εκκλησία έχει μια απίστευτη επικαιρότητα. Αν υπάρχει σήμερα κάτι που έχει εξευτελιστεί είναι ο άνθρωπος. Η ανθρώπινη προσωπικότητα.

Σήμερα το μόνο που δεν υπολογίζουμε είναι ο άνθρωπος. Οι μηχανές έχουν πιο μεγάλη αξία από τον άνθρωπο. Απρόσωπες δυνάμεις, όπως η οικονομία, η παραγωγή, η κατανάλωση, έχουν πιο μεγάλη αξία απ’ τον άνθρωπο.

Σήμερα για να σώσουμε τους δείκτες της οικονομίας, αφήνουμε ανέργους τους ανθρώπους. Αυτή είναι η σχιζοφρένεια ενός κόσμου, που θέλησε να οικοδομηθεί χωρίς το Θεό. Και δεν καταλάβαμε κάτι άλλο, και μάλιστα πολλοί που υποτίθεται ότι αγωνίζονται για τους ανθρώπους. Βγάλε από τον άνθρωπο το Θεό, αφαίρεσε τη θεοειδεία του προσώπου του, τι μένει; Ένα ωραίο ζώο. Και τότε γιατί αγωνιζόμαστε; Για περισσότερο σανό; Αυτοί είναι οι αγώνες μας; Για να θρέψουμε καλύτερα ένα ωραίο ζώο;

Και τι δεν κατάλαβαν; Ότι αυτοί που κατηγορούν οι μεν τους δε, είναι οι καλύτεροι συνεργάτες μεταξύ τους. Γιατί αυτοί που δεν πιστεύουν στο Θεό, λένε στους άλλους, ο άνθρωπος είναι ένα ζώο. Και λένε οι άλλοι και μείς σαν ζώο τον αντιμετωπίζουμε. Αυτή είναι η πραγματικότητα, την οποία δεν θέλουμε να δούμε και ουσιαστικά ματαιοπονούμε.

Τι δίνει αξία στον άνθρωπο; Ότι, γι’ αυτόν ο Θεός έγινε άνθρωπος. Ότι, ο Θεός ενώθηκε με τον άνθρωπο. Αυτό δίνει αξία στον άνθρωπο. Και ότι, ακόμα, η ζωή του ανθρώπου δεν σταματά στον θάνατο αλλά έχει την δυνατότητα να τον υπερβεί.

Μέχρι την εποχή του Χριστού ο θάνατος έμοιαζε μ’ ένα ντουβάρι. Μια ζωή τρέχαμε πέφταμε στο ντουβάρι και σπάζαμε τα μούτρα μας και τελείωνε η ζωή μας. Ο Χριστός, όμως, ήλθε και το ντουβάρι το έκανε πόρτα. Και τώρα φτάνεις εκεί και δεν σπάζεις τα μούτρα σου αλλά δια του Χριστού και εν Χριστώ περνάς την πόρτα και εισέρχεσαι στη Βασιλεία του Θεού. Αυτές τις καίριες αλήθειες, που έχουν απίστευτη αξία για τη σημερινή μας καθημερινότητα, που γι’ αυτό ακριβώς είμαστε μπερδεμένοι, γιατί δεν ξέρουμε τι είναι άνθρωπος. Γιατί να υπολογίσουμε τον άνθρωπο; Γιατί να σεβαστούμε τον άνθρωπο; Πώς δεν καταφέραμε εμείς οι άνθρωποι αλλά και πώς δεν κατάφεραν οι σοφοί μας να φτιάξουν μια κοινωνία δίκαιη. Να φτιάξουν μια κοινωνία, που ο ένας θα είναι η χαρά του άλλου, και δεν θα ζει κανένας εις βάρος του άλλου. Γιατί ακριβώς από τον άνθρωπο του αφαιρέσαμε ό, τι πιο πολύτιμο έχει. Την θεοειδεία του προσώπου του. Γι αυτό, λοιπόν, η Εκκλησία μέσα στην ιστορία θα φανερώνει και θα ερμηνεύει τον κόσμο, αλλά θα αποκαλύπτει και την αλήθεια και θα λέει, από δω θα ξεκινήσεις.

Απ’ αυτήν την Σύνοδο, για να καταλάβεις την αξία του ανθρώπου. Άρα, λοιπόν, σεβάσου τον άνθρωπο. Άρα, λοιπόν, όσα κι αν έχεις, όσα κι αν καταναλώνεις, αν το τέλος είναι ο θάνατος,  συγχωρέστε μου τη λέξη είσαι ένα ηλίθιο ανθρωπάκι, που απλά απέκτησες πολλά, για να σου φτιάξουν έναν ωραίο τάφο και τίποτα άλλο. Και είναι δυνατόν μάλιστα ο τάφος σου να μείνει πιο πολλά χρόνια απ’ τη δική σου τη ζωή πάνω στη γη. Αυτή λοιπόν είναι η αξία σου; Γι’ αυτό, λοιπόν, ας συνειδητοποιήσουμε ότι, μόνον αν ξαναβρούμε την άκρη του κουβαριού, γιατί κάναμε τη ζωή μας ένα κουβάρι όλοι μας, μικροί και μεγάλοι. Ποια είναι η άκρη του κουβαριού; Η αξία του ανθρώπινου προσώπου. Και η αξία του ανθρώπινου προσώπου αρχίζει από την ενανθρώπιση του Θεού. Και τότε θα το ξετυλίξουμε, θα ξαναβρούμε ο ένας τον άλλον, θα καταλάβω ότι η ευτυχία δεν είναι υπόθεση της κοιλιάς μου, αλλά υπόθεση της καρδιάς μου. Και τότε θα γίνουμε πιο μετρημένοι, πιο αγαπημένοι, πιο στοργικοί εμείς οι άνθρωποι».